bunun adı belki fakirliktir belki mütevaziliktir fakat kesinlikle rezillik değildir. asıl rezillik üstünden başından eleme yaptığımız insanları bir gruba dahil ederek bizim yaptığımızdır. insanların yatları katları olmayabiliyor. hayata eksiyle başlayıp daha çok koşmaları gerekebiliyor. bir baba çocuğunun okul pantolonunu alamadığı için kendisini banyoda asabiliyor. bir anne çocuklarını ısıtamadığı için intihar edebiliyor.
biz de oturmuşuz klavye artistleri, insan eleştiriyoruz, üstelik zekasına, fikrine göre değil; en olmayası şekliyle kıyafetine göre.
hayatı ortak yaşadığımız toplumla ne kadar da hayatın içindeyken, aynı zamanda bir o kadar da uzak kalabiliyoruz...
