iyi bi şeydir. öğrencilik denilen toz pembe yalanı yaşamanın sonu ve gerçeklerin başlangıcıdır. o yüzden okul mümkün mertebe uzatılmadan bitirilmeli ve gerçek hayatla tanışılmalıdır zira ne kadar geç kalınırsa o kadar çok kanırtır.
okulun yapmadığı tecilden dolayı sürekli asker kaçağı göründükten sonra nihayet okul bitti bari askere gideyim dediğinizde ise "celp dönemine yetişemezsiniz sonraki dönemde ancak asker olabilirsiniz" cevabı karşısında dumura uğratan durum.
iyi bir üniversitede eğer inek gibi kafanızı kitaba gömüp, boş zamanlarınızı da chat yapıp otuzbir çekerek geçirmediyseniz para kazanmaya başlayacaksınız demektir.
fakülte bir meslek okulu değildir, bilim yapılan yerdir. sen bilim yapılan yerde 4 sene nefes alıp, bir sürü profesör elinin altındayken onlardan birşeyler alamıyorsan, 4 sene boyunca staj yapmıyor ya da naylon stajlarla geçiştiriyorsan ve tek uğraşın ders çalışmaksa senin için yapacak pek birşey kalmıyor. etrafına bir bak, birkaç projeye katıl, ürettiğin şeyleri kimlere sunabilirsin, nasıl sunabilirsin, kendin proje hazırla kongreye iştirak et, yabancı dil öğren birkaç tane. dernekler, kulüpler, sosyalleşeceğin onlarca yer var, insanları tanı. okul bittikten sonra da onlar seni tanısın...
bir iktisatçı olarak ceteris paribus demeden bitiremeyeceğim. yani bu öneriler diğer tüm değişkenlerden bağımsız, ağır kriz ve durgunluk türevlerinin olmadığı koşullara uygun kurgulanmıştır. ha ampirik yönü var mıdır? kesinlikle...
dört gözle beklediğin finaller biter dört sene alıştığın herşeyin sonuna gelinmiştir artık. sisteme küfür edersin... arkadaşlarınla daha çok vakit geçirirsin. fakat kimse mezuniyetten sonra eskisi gibi değildir artık... ne eskisi gibi bahçe sohbetleri, sınavda yer düzeni, derste yapılan uykusuz dergisi seansları, iftar açmalar, tatile çıkmalar... hepsi geride kalır. hüzünlü bir o kadar da yeni gelen güzel günlerin merakıyla dolu arafta kalma durumudur.
ekonomik krizin varlıgını hissetmeye baslamıssanız, kariyer.net bilmemne net falan en cok girdiginiz siteler olmaya baslamıssa, bole bir bosluk duygusu kaplamıssa icinizi, bole bir pismanlık sardıysa sizi evet mezun oldunuz arkadaslar.
iletişim sektöründeyseniz, belirsiz bir süre boyunca parasız ve sigortasız çalışmaya göz yummaktır. ha eğer, kendine anca yeten bir aileniz varsa göz yumacağınız o çalışma koşullarının olduğu şehre gidemeyip, hayatınızın geri kalanını küçük emrah bakışları takınıp istemediğiniz bir yerde çalışarak geçirmektir.
pek çok biçimde olabilir, kimileri birinci olur okulda kimileri uzatır falan. ama birde 10 yılda üniversiteden mezun olmak gibi bir çeşidi vardır.
bu okul sürecinin ilk altı buçuk yılında herkes okuduğunuzu bilir, ama iki ders verilemeyince söylenemez ben mezun oldmadım diye. herkes mezun olduğunuzu zannederken sınav yolları görünür. hem çalışıp hemde kaçak sınavlara gidilir. bu tam üç buçuk sene sürer. her sene gizli gizli harç yatar, kayda gidilir. işten izin almak için türlü yalanlar. turp gibiyken spazm geçirmeler derken yollara düşülür. ki her seferinde yakın bir şehre gidilmektedir. bu üç buçuk senede ne maceralar atlarılır. kuzenin biri o okulu kazanır, nerdeyse tebdili kıyafet sınava gidilir. ve işin en absürdü o son sınavdan tam 6 kere kalınır. idiyotluk üzerine çeşitli çıkarımlar yapılırken, diplomasız iş hayatında ciddi ciddi yükselinir ve kimsenin o diplomayı istememesine şaşırılır.
gerçekten yılmış bu bünye tam on yıl sonra rektör yardımıcısının yardımı ile mezun olur. o günden beri bunalımda, alıştığı gizli maceralı hayattan sıradan amaçsız bir hayata döndü.
şimdiki amacı altı yıllık bir yüksek lisans dönemi.
hayatınızda birçok şeyi değiştirmesini beklediğiniz ama pek de birşey değiştirmeyen durum. neredeyse bir hafta oldu ve hayatımda hiçbirşeyi değiştirebilmiş değil. ulan ben bunun için mi uğraştım okadar. oysa ki sağdan soldan iş teklifleri yağacaktı, sağımda sarışın bir hatun solumda esmer bir hatun, para desen gani olcaktı hani. hepsi yalan. en kral meslek öğrencilik ekmek elden su gölden oh mis.
aslında mezun olunduğunda bir çok sektör için farkedilecek ki, önemli olan hangi üniversiteden hangi not ortalamasıyla mezun olduğunuz değil, üniversiteyi kaç yaşında kaç senede bitirdiğiniz.
bir çok sektör, yeni mezunları 27 yaş sınırı altında değelendirmeye almaktadır. yani siz 24 yaşında üniversiteden mezun olduğunuzda, kısa dönem askerliğinizle beraber 25 yaşında çalışmaya hazır hale gelirsiniz. önünüzde deneyim kazanmak için 2 senecik vardır. bu süre içinde yabancı dilinizi geliştirebilir ya da sektör için gereken sınavları verip uygun mertebeye erişebilirsiniz. ancak çoğu kişi için durum tabi ki çok zordur.ü
7 yaşında okula başlayan biri için eğitim, 25 yaşında sona ermiştir. bu da iş başvurularınız için çok az vaktinizin kaldığı anlamına gelir. anlayacağınız önemli olan kendiniz için gerekli gelişmeyi kaydedip, üniversiteyi zaman kaybı yaşamadan bitirmenizdir.
öğrenme dönemini bitirip öğrenilenleri uygulama dönemini başlatan çizgidir. lakin uygulama dönemine bir türlü geçilemez. daha işsizlik, bunalım dönemi vardır. hayalleri gerçeklere indirgeme dönemi vardır. öğrencilik hayatına taban tabana zıt bir iş hayatına alışma süreci vardır. erkekler için askerlik dönemi vardır. heralde insanın hayatının en zor zamanlarıdır bu zamanlar. aslında en iyisi mezun olup, "benin yaşadığım yaşayacağım bu kadar, gerisini yaşamak istemiyorum" deyip mutlu mesut intihar etmektir fakat aldığı nefesin sorumluluğunu hisseder insan.
üniversiteden mezun olmanın değil, sonrasında hayata atılmanın daha önemli bi sorun olduğunu farketmişimdir. 5 aydan az bir süre içerisinde mezun olacak olan biri olarak "ya iş bulamazsam" stresine girmedim değil, halbuki bi dur bakalım mezun olabilecek misin dimi?!
üniversiteden çıkışınızı aldığınız gün, okula ilk kayıt yaptırdığınız gün liseden yeni çıkmışlığın çocuksu yazısıyla doldurduğunuz ilk kayıt kartınızı verirler ya elinize işte o an o üniversitedeki ilk yazılarınıza bakar ilk kayıt olduğunuz anı hatırlar geçirdiğiniz 5 seneyi şöyle hızla bir anar ard arda yutkunursunuz.
*beklentilerin mengenesinde sıkışmaktır.
kazın ayağının sandığınız gibi olmadığını görmektir.
elinizdekinin * karton kapak muamelesi gördüğünü anlamaktır.
gerçek sabır testine başlamaktır.
çarkların dişlisi olup, rutine takılmaktır.
adalete olan inancın tuzla buz olmasıdır.
fikrine* danışılır bir alim gözüyle değerlendirilmektir .*
