Nedense üniversite ögrencisi sorumluluğu gibi görünnen hadise.
-Üniversitede okuyorum.
-(heyecanla sorar)Yaa öylemi çimlerede oturuyorsunuzdur siz şimdi?
-Çim var ama biz genelde sandalyede oturuyoruz.
üniversite yıllarında gözüme çokça çarpan bu davranışın nedenini hep merak etmiştim üşenmedim araştırdım... sonuçlar çok çarpıcıydı, üniversitede çimlere oturanların neredeyse tamamının lise yıllarında lakapları inekti. inek olmak durumu bilinçaltlarına öyle işlemişti ki toprak ve çimenler çekiyordu onları.
mezun olduktan sonra en çok özlenen şeydir.hele de mülkiye'nin çimleriyse...çimler üzerinde, hocalarla ve arkadaşlarla içerek yapılan muhabbetler hiç unutulmaz.
istanbul üniversitesi'nin türk akademileri için bir simge olmuş kapısından girince hava sıcaksa ve bir çılgınlık edip derse girmemeyi düşünüyorsanız sonuna kadar gerçekleştirilmesi gereken gelenektir.
istanbul tıp fuck için çim yok çimimsi birkaç yer var orası da millet pislemese kedi pisliyor. yani beyaz önlüklü ve hastaların olduğu yerde git bir de çimde otur.
ha bir de istanbul üniversitesifen fakültesi biyoloji bölümüne gelelim. orda çime oturmak mı? kıçınıza ot çalı batmazsa şanslısınız o bir metreyi aşmayan çim içinde. 1953 de kurulmuş olan yapı bozulmasın bizimdir bizim kalsın diyerekten midir nedir korunuyor!! yakında alttaki fareler uyanışa geçecekler burası bizim vatanımız diyerek. ne de olsa yazın arkadaşa yeri anlatırken kokuya gel diyerek ne demek istediğimi anlar orda okuyanlar.
okulumuz yemyeşil ama kene korkusundan henüz oturamadım. üniversiteye hazırlanırken dershane motivasyon amaçlı bir kampüs resmi koyar kitapçıklara. bünye bu şen şakrak tipleri görünce çalışırda çalışır sanar ki herkes böyle on dönüm büstan yan gel yat osman diyerekten yatıyor. hırslanıyorsun gidiyorsun oraya. kne korkusundan oturamıyorsun bu ne biçim iş. kim suçlu şimdi? nereden çıktı bu keneler?
üniversite de yapılan en güzel eylemlerdendir. gelenek haline ne zaman taşınmış bilinmez ama ders saati beklerken öğrencilerin birbirlerine sunduğu ders notları ya da,ders asmak için birbirlerini ikna çabalarının zevkli geçtiği yerlerdir küçük ot toplulukları. vakit bulunduğu zamanlarda da cola kutusunda bira içmenin ve gitar çalan sevgiliyi dinlemenin hazzına girmiyorum bile. *
kayıt olmaya gittiğim gün, her an yapacağımı hayal ettiğim eylem. okulun başladığından sonra ise, ders bitsede bir an önce kurtulsam şu mekandan dememden ötürü, yapmaya bir türlü vakit kalmayan durumdur. ders arası sigara iç. ders bitince eve kaç. çimen falan hikaye, ne işin var oğlum okulda, kafayımı yedin. *
iş hayatına başlayıp da yok bu kumaş pantolonla olmaz şimdi çim lekesi olur vs gibi saçma sebeplerle yapılamayan ve üniversite günlerini hasretle anmaya sebep, güzel gelenek.
otlara oturma meraklısı üniversiteli insanların şuursuzca gerçekleştirdiği eylemdir. evet şuursuzca.
ey sayın okur. söyleyin bana bunlara ne demeliyim. bunlara bir çare var mıdır? söyleyin bana sayın okur. bunlara ne yapmalıyız bir fikriniz var mıdır sayın okur.
efendim kendini bir b.k sandım olan bu üniversite gençliği, üniversiteye gelmiş olmanın sadece çimenlikte otlamak pardon oturmak olduğunu sanır.
hiç farketmez otluğun genişliği iki g.t sığsın yeter direk yanaşırlar ve otururlar oraya, ve yaptıkları en iyi şeyi yaparlar geyik gibi muhabbet ederler.
ve burdan bu insanların geyik olduğunu anlarız.
bır de şu var.
geyikler ne yer?
ot.
yani otların bol olduğu yerlerde yaşarlar ve konaklarlar. peki bizim bu ünilerin bundan farkı var mıdır? tabii ki hayır.
ve bu otluklarda oturan insanlar konuşma eylemlerini bitirdikten canları sıkılır ve dolayısıyla deli gibi birbirlerini keserler, yani otluk üniversite için piyasa mekandır.
ve piyasayı iyi değerlendirirler bu geyikler.
her şey güzel hoş ama bunlar bilmiyorlar ki ben geceleri oralar tenhayken oraya gidip işiyorum tükürüyorum. bunları bilmeden oturuyorlar.
entryme son noktayı koyarken sayın okur, mesaj vermek ister bu deli gönül.
otluğa oturan insan görünce ona tu kaka gözüyle bakalım. onları aşağalıyalım. bu eylemi yapmayalım yaptıkları için onlara da rahat vermeyelim.
..
..
evet lan kıskanıyorum hepsini.
son senemi iyi değerlendirmem gerekiyo..öhöm...neyse...
afyonda vardır lan inşallah. o kadar üniversite okuyacam yayılmadan gitmem çimlere. olmadı ben yetiştiririm bi götlük çimimi. 6 yılda oturulcak kıvama gelir. oturur, hevesimi alır, gelirin yuvama.
odtü'de bir gelenek. bütün banklar boş dururken adamlar inatla çimlerin üzerinde yayılıyor. şu çimlere basma davasına gelince basmanın hiçbir zararı yoktur. ancak yine de kurallara uymak lazım. basmayın deniliyorsa basmayın kardeşim. *
yok lan öyle birşey.sene başında tatilin bitişi bunalımı, kış gelince zaten oturulmaz, yaz gelince sıcaktan her tarafından ter akar.yani sırf böyle hatıra fotoğrafı için olabilir.
(bkz: abant izzet baysal üniversitesi) nin ormanlıklı üniversite değil , üniversiteli orman profilinden dolayı doyduğumuz yeşilliğin yanı sıra bir de tüm kampüsün boydan boya çim olması nı göz önünde bulundurunca kulağa tanıdık gelen durum. *
her üniversitede olmayan gelenektir. hatta hocamız tarafından "siz burayı çimlere oturup gitar çalınan bir yer mi zannettiniz?" şeklinde cümleyle karşı karşıya kalmamıza neden olmuş durumdur.
