geçen o bütün senenin farkındalığının bütün ciddiyetiyle farkedilmesi durumudur. muhakeme gücünü arttırır bu sene başarım için ne yaptım dedirtir. ekseriyetle kötü geçer.
öyle böyle değil , sene 2002 6.sınıfım tek ders sınavım var yazın tüm ev arkadaşlar memleketine , evine barkına gitmiş , tabi kim takar yazın öğrenci evini , faturalar ödenmemiş ev leş herkes resmen kaçarak çıkmış evden ( evden çıkarken farketmiyor insan ama ilk dönen sizseniz manzara herşeyi suratınıza çarpıyor) .
eve geldik elektrik yok , su yok ( izmir sıcağı normal şartlarda günde 4-5 defa duşa giriyorum ferahlamak için ) tam bir sefalet içindeyim , geceleri mum ışığında çalışmak mı dersin , beşyüz metere mesafedeki camiye gidip bidonla su taşımak mı dersin , hatta evde su kalsın diye saçları cami avlusunda yıkamak mı dersin , durumu gören amcaların harçlık vermeye çalışması , alt kattaki çok ama çok yaşlı teyzenin bidonlara su doldurup kapının önüne bırakması mı dersin .
sınavdan önce öğretim görevlisine gidip akşam elektrikler kesikti demek tabii ki paha biçilemez .
neyseki anlımın akıyla çıktığım bir sınavdı , hatırlayınca mutlu oldum o günleri , öğrencilik ve sefalet hep yanyana gözükse bile aslında o kadar imkansızlığın bizi sonraki hayata , iş hayatına hazırlayan , asıl sınava bir antrenman niteliğinde olduğunu görerek aydınlanmak pek te hoş değil .