Mesela benim bir arkadas grubum vardi. X kisisi bizimle arkadas olmak istemediginden bahaneler bularak baskalarinin yanina gecti. Zira biz y kisisi ile ucumuzun arkadasliginin bozulmayacagina inanip e biraz da sogukkanli oldugumuzdan mal gibi bakakaldik oylece. Su an kimse bizimle konusmuyor da. Neyse cok da olmayan seyimde.
Gerçek arkadaş edindim ama çoğunlukla çıkar üzerine kurulu birlikteliklerdir. Yalnız kalmamak için, çevresinde güzel kız/ yakışıklı erkek olduğu için falan filan.
Asıl arkadaşlık orta okulda olur çünkü çocuktan çıkıp yeni algılama başlıyorsunuz saf ve doğal duygularla yaklaşıyorsun.
üniversitede 2. yılım fakat samimiliğine inandığım insan sayısı 2 ya da 3tür. gerçekten çıkarcılar, iki yüzlüler. özel okul-devlet okulu sınıflandırması yapmak istemem fakat özel okullarda ne yazık ki bu durum daha fazla. devlette normal bir okulda okusan anadoludan gelen saf içten insanlarla tanışma şansın olur en azından. özel okullardaki insan profili çok çok farklı ve herkes kendi çıkarının peşinde. egosunu tatmin etmek, çevre yapmak, işi düştüğünde yanında mutlaka olacak birini sağlamayı planlarlar. onlar öyle mi yapıyor siz de aynısını yapın onlara karşı bir şey kaybetmezsiniz fakat tüm iyi niyetiyle size karşı samimi olan insanları kullanmak gerçekten aşağılık bir şey.
Üniversite dışında da kafa yapısı kimseyle uyuşmayanlar için başlarda fazla koyandır. Duruma yavaş yavaş alışınca baştaki kadar koymamış anlaşılan.
Alışmıştır ne de olsa.
Bir grup tür daha vardır, üniversiteye sadece okulu bitirmek amacıyla gider, zaten arakadaşa doymuştur ve üniversite de şamatanın yeri değildir ne de olsa, arkadaşlığın da hocanın da götüne koyim bana bişey olmasın der, çıkarcı pisliklerle merhabadan öte arkadaşlık kurmayıp yoluna bakar.
Bunlar gibi olun arkadaş yok diye ağlamayın ezik misiniz siz.
Hem myo'da hem de 4 senelikte okumuş biri olarak söylüyorum: myo'da çok kral arkadaşların olabilir (kimsenin çıkarcılık kasacağı bir şey zaten yok) ama 4 senelik ve zor bir bölüm okuyorsan faydacılıktan geçilmez, nefes bile alamazsın.
samimi olduğunuz 3 - 5 kişi vardır, fazlası zaten zarardır. gerçek olan arkadaşlar hep yanınızdadır, sahte olanları ise sadece sınav zamanları anlarsınız.
Bu biraz da size bağlıdır. Örneğin lisede kimseyle anlaşamamışsınızdır fakat üniversitede herkesle anlaşmayı hedeflemişsinizdir. Bence her ortama ayak uydurmak ve iyi bir insan olmak herhangi biriyle sorununuz olması ihtimalini azaltır. Atıyorum ben çok geçimsiz biriyim. Tabiki de kimse benimle samimi dostluk kurmak istemez. Fakat çok dürüst ve nerde ne konuşacağını bilen "oturmasını kalkmasını bilen" bir insan olduğunuzda insanlar sizinle dost olmak ve sizinle vakit geçirmek isteyecektir. Bu sorunları düşüneceğinize kendinize bi çeki düzen verin de dost edinin. Hiç olmazsa gerçekten bir iki arkadaşınız olsun. Yapmacık olmayın. Güleryüzlü ve sempatik olmaya çalışın. Karşınızdaki insana güvenilirlik konusunda bi teminat verin. Borç vermeyin. Cömert olun ama salak olmayın. Dürüst olun ama haftalık dedikoduları kimseyle paylaşmayın. Hoşlanmadığınız insanlarla arkadaş olmaya çalışmayın. Hatta onlardan uzaklaşın. Bu karaktere sahip olursanız sizin arkadaşlarınız da otomatikman bu karakterde olacaklardır.
Öyle şeyler yazıyorsunuz ki lan diyorum bunlar nasıl yerlerde okumuş böyle, acıyorum, üzülüyorum.
Asıl kafa dengi insanı üniversitede bulursun. Üniversite orası, kıyamet kadar insan var. iyisi var kötüsü var. Ama onca insan arasından gerçek arkadaş yok ne lan? Ne yaptılar size bu kadar, küçük emrah mısınız olum siz? Hayat hep size mi vurdu?
Ben üniversitede 4 tane can dostu edindim. Şu an ölüyorum desem 2si izmirden biri sinoptan koşa koşa elazığ'a gelir. Sonuncusundan emin değilim o az üşengeç.* Ki mezun olalı 4-5 yıl oldu. Ha ihanet edenimiz oldu, yeri geldi kazık da yedik. Lisede de. Üniversitede de. Ama çok hakiki insanlar da tanıdık.
Size şaşıyorum valla şaşıyorum. Sanki üniversite görmemiş gibi hissediyorum kendimi.
Kesinlikle katılmadığım önerme.
Her derdimde benimle ağlayan, parasız kaldığımda benim param senin paran diyip üç kuruşsuz günlerimde beni idare eden arkadaşlarımı üniversitede edindim. Çözemediğim her derdimde çözmek için elinden geleni yapan arkadaşlarımı, kendi benden yüksek aldığında gel finallere birlikte çalışalım, hadi kalk ders çalış diyen arkadaşlarımı üniversitede edindim.
Ve bir tanesi bu entrymi görecek biliyorum, iyi ki varsın diyorum ona buradan. Ağzını yerim *
haklı bir tespittir. benim oldu diyenler çok sevinmesin, aranızda az sürtüşme oldu mu görürüm sizi o zaman. dostum dediğin adamın piçe dönüştüğünü görünce dostluk denen şeye inanmıyorsun.
başlık biraz ankete döndü şöyle söyleyelim üniversitede arkadaş olan adam pragmatisttir,lisede ilkokulda ise duygular ön plandadır çok nadir durumlar harici bu inkar edilemez.
