insanda çeşiti çeşit duygular oluşmasına sebebiyet veren hislerdir. bendeki:bu kredi ne zaman yatacak yaa. doğru düzgün kalacak bir yer de ayarlayamadım. (arkada neden geldim istanbul'a fon müziği).
-ispat ne ki?
-bu adam ne saçmalıyor?
-aha bana bakıyor lan!
-saçmalıyor dediğimi mi duydu ki?!
-hass.. hala bana bakıyor lan kesin anladı!
-tahtaya gel diye bana mı diyor?yok yok alınmıyım üstüme, belki bana demiyordur, boş yere panik oldum ben kesin evet ya.
-en iyisi sınıftakilere bakayım biraz, lan tüm sınıf niye bana bakıyor ki?
+ sen, sen sağır arkadaşım!adresine davetiye mi yollayayım? bugün yarın teşrif edebilir misin tahtaya?
-ney? ben mi?
+adın ne senin!?
-aha taktı bana şerefsiz!
gözlerin eski sınıfını arar böyle bir hislenirsin sonra yanına bakıp lisede ki kankanın yokluğu kalbine oturur. herkes sevgi kelebeği olmuştur adete, yanlızlıktan dolayı bütün millet bütün yıl boyunca kanka olucağı insanı aramaya başlar. genelde ilk gün tüm sınıf birlikte takılırlar (sürüyü kaybeden çil yavrusu gibi).
bu hoca kafayı yemiş diye düşünmüştüm. odtülü bir matematik hocamız vardı. 26-27 basamaklı sayılarla 12-13 basamaklı sayıları çarpma, bölme yaptırırdı bize. bunun bölümümle ne alakası olduğunu hala bilmiyorum.
