her iki arkadaş grubunda da kıskaçlıklar silsilesi oluşur aslında. en iyisi ilkokul arkadaşlarıdır. onlar pek kıskanmazlar. başarılı bir durumuza vay be çok sevindim derler, içtenliklerine daha çok inanırım ilkokuldan kalan arkadaşlarımın.
Bir insanı üniversiteden ya da iş yerinden tanımanız onun karakterini değiştirmez. Adam her yerde adam, ibne her yerde ibnedir. ilkokulda hocam ödev vardı diyen, lisede yoklama alınırken numaranızı yazdırandır, üniversitede not vermeyen, iş yerinde sizi müdüre ispiyonlayandır.
Benim üniversiteden de, iş yerinden de 'helal olsun kişiliğine' veya 'cibiliyetini sevdiğim' dediğim kişiler var.
ikisi de gözümde aynıdır. Neden bilmiyorum ama üniversitedeki sınıf arkadaşlarımı iş arkadaşım olarak görüyorum ve özel hayatla işi ayırma dürtüm nedeniyle hiçbirinin özel hayatım hakkında fazladan bilgi edinmesini istemiyorum. Buna ekstra dikkat ediyorum.
