gezi isyancılarının yediği dayağı balkondan çekirdek, çıtırdak çerez ve kola refakatinde seyrederken bir baktım ki bir çocuğun elinde bir molotof, toma'ya doğru koşmakta. çocuğa dikkat kesilir kesilmez yüzünden peçesi de bir an düştü ve beni dumura uğrattı. "anaaaaa, bu bizim hakan değil mi len" diye şaşıradururken o demeye elindeki şişeyi toma'nın üstüne fırlatmasıyla oturduğum binanın önünden arka sokaklara doğru koşuverdi.
dumur olmuştum. ağzına küfür bile almayan, efendi bir çocuktu. azması bu yaşlara nasipmiş meğer. allah onu korusun.
