kutsaldır. öğretmek bilinmeyeni veya doğruyu ne ogretiliyorsa kutsaldır tatil kısmı keyif kısmıdır ben daha önce sözlük yazarlarından sağlıkçı arkadaşlara döner sermayeden düşen paya salca olduklarını görmedim ne tatilmis tamam hepinize plaj fotoğrafı aticam*
birilerinin mesleği berbat etmesi o mesleğin kutsiyetini ve kıymetini küçük düşürmez. öğretmenler arasında da son derece çıkarcı kendini bilmez günü kurtarma derdinde insancıklar vardır. evet onlar acınasıdır ama her mesleğin bir onuru vardır. hele ki insan mühendisi olan gerçek öğretmenlik meslek değil karakterdir.
kutsaldır. ancak kutsal olan öğretmenler değildir. öğretmenlerin yaptığı iştir. diğer insanlar için değil öğretmenler için kutsal olmalıdır. çocuklara sadece ders değil , iyiyi , doğruyu , güzeli,hakkına sahip çıkmayı aşılamaktır. yoksa karadeniz'de dağlar denize paraleli anlatmak değil olay.
artık olmayandır. en küçük şeyde veli gelip "sen nasıl öğretmensin..." diye şikayet eder kafa ütüler halbu ki kendi eğitememiştir çocuğu baş edemiyordur evde gelir sana diklenir. nerde kaldı kutsallık.
bu algı bir zamanlar vardı. özellikle köy enstitüleri zamanında. öğretmen bir zamanlar her şeydi. her şeyin bilgisini alır ve yeri geldiğinde kullanırdı. ancak şimdi eğitimle içli dışlı biri olarak söyleyebilirim ki öğretmenler artık maaşlarının ve rahatlarının derdinde. hepsi olmasa da ciddi bir kısmı böyle. zaten çoğu işini bile sevmiyor, çocukları sevmiyor. yani artık öğretmenlik kutsal falan değil. çünkü hem alan bilgisi yönünden hem de genel kültür yönünden çok çok zayıflar.
En az 5 sınıfın dersine girse 30 öğrenci olsa 150 kişiyi eğitmeye ve onlara bir şeyler öğretmeye çalışan insan kutsaldır hatta gözümde tanrıdır. Kim kendi kanından olmayan çocukları sabırla ve sevgiyle eğitmeye çalışır öğretmenden başka? Bir çocuğu bile eğitemeyen aileleri görünce.
kişilik denilen şey, insan beynine açılan küçük başlıklar ve o başlıkların giderek gelişmesidir.
okula başlayıncaya kadar anne- baba, okula başlayıncada öğretmen tarafından açılır o başlıklar. tabi birde istemsiz gelişen çevre faktörü var.
öğretmenler hep öğrencilerin beyinlerine doğru başlıkları açmaya ve onları geliştirmeye çalışır. anne baba ve çevre buna ayak uydurursa karakterli dürüst bir insan çıkar ortaya, yok ayak uydurmazsa karaktersiz, şerefsiz biri çıkar ortaya.
evet öğretmenlik kutsal bir meslektir. çünkü yetişkin her insanın gösterdiği her iyi davranışta ya doğrudan yada dolaylı yönden bir iz vardır öğretmenlerinden.
çalışmadan para kazanılan bir meslek olmasından mütevellit işsizler için oldukça geçerli bir düşüncedir.
harika bir olay; senenin üç ayı boşsun gez toz eğlen maaş ayın onbeşinde bankada. senenin üç ayı yatarken para kazanan başka meslek erbabı tanımıyorum.
ha bir de hala kemalizmin azat kabul etmez kulu sağcı öğretmenler mevcut maarifte aman yarabbi.
iyi olarak hatırlanan öğretmen sayısının kötü olarak hatırlananların sayısının beşte birinden bile az olmasından yola çıkarak böyle bir durumun olmadığını iddia edebilirim. zaten yok da. olsa olsa kutsalmış gibi davranmak vardır.
yanlış bir algılamadır. yaptığın işin karşılığında para alıyorsun, bir eğitim fakültesi diploması almakla kutsiyet kazanılmıyor, parasız 1 saat bedava ders vermezsin, maaşın bir gün geç yatsa ortalığı birbirine katarsın, özel sektörden büyük bir teklif alsan hemen okulu bırakır gidersin. ayıplamıyorum, elbette hakkın, ama öğretmenlik kutsal dersen karşı çıkarım, ona bakarsan doktorluk daha kutsal, adam hayat kurtarıyor, ama o da kutsal sayılmaz, çünkü profesyonelce bir iş yapıyorsun, karşılığında para alıyorsun.
liseden mezun olacağım sene bir hocam, "tehlikeli fikirlerin var, seni üniversiteye yollamamak için elimden ne geliyorsa yapacağım. geçemeyeceksin. yalnızca benim dersimden de değil." diyebilmişti. sik kadar beyniyle benimle uğraşmasına ihtimal vermeyişim ayrı konu fakat bunu bu kadar açık bir şekilde söyleyebiliyorsa, bu hakkı, bu özgürlüğü kendinde buluyorsa, ve rahatlıkla yandaşlarını ayartabiliyorsa onun ufacık beynini sikerler. sonra "öğretmenler saygı görmüyor" demesin kimse. önce hak edeceksin kardeşim.
