içinde güzellikler barındırmayan bir öğretmen için söylenirse doğru olabilir.
fakat öğretmenlik kutsal bir meslektir. öyle bir meslektir ki bazı insanların onu ağzına bile almaması gerekir. her meslekte olumsuz insanlar bulunabilir.
lütfen bu gibi insanları görüpte diğer kalan çoğunluğu da yaftalamayın lütfen. öğretmen değilim fakat öğretmenliğin nasıl bir meslek olduğunu biliyorum. canımız feda olsun öğretmenlerimize...
aslında bu yaşta bu gibi söylemlerde bulunanlara karşı susmak gerekir. fuzuli ne güzel söylemiş: konuşsam tesiri yok, sussam gönül razı değil...
öğretmen deyince sadece matematik hocası aklına gelen gerizekalı ergenlerin haykırışı. yavrucum yazılısından 0 alınca gelip buraya kusulmaz. işi öğretmek olan bununla hayatını idame ettiren herkes öğretmendir. yani sana okumayı öğreten de, müziği öğreten de bu kutsal meslektir. mühendis yetiştiren de doktor yetiştiren de yine bu meslektir. ilerde adam olmak isteyen, bir halta yaramak isteyen herkes tezgahımızdan geçmek zorundadır. işinize geliyosa.
maalesef peygamberler yüzünden gerçekleşen durumdur. mesela son peygember hz. muhammed Bedir Savaşı sonrasında 10 müslümana okuma yazma öğreten esirleri serbest bırakmış yetiştiği ümmetinden hz ali "bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olurum" sözünden de anlaşıldığı üzere aynı çizgide devam etmiştir. oysa ki öğretmenler orta sınıf özverili çalışan sıradan yurdum insanlarıdır. sizi adam etmeyi başaramadığı ne kadar aşikar olsa da genele göre değerlendirildiğinde oldukça başarılıdır. Polis asker gibi (kapasite)lojmanları yoktur. sosyal haklarını sınırlıdır. öğrenci veli üzerinde yaptırım güçleri yoktur. yoktur da yoktur. yine de toplumda en çok güvenilen kişiler yine öğretmenlerdir.
...
ayrıca (bkz: okumak cehaleti alır eşeklik baki kalır).
bana bir harf öğretenin kırk yıl kölesi olayım diyen hz. ali'yi duyduktan sonra öğretmenliğin hala abartılmış bir iş olduğu söyleniyorsa daha lafım olmaz bu konuda.
eğitim-öğretim hayatı boyunca öğretmenlerinden çekmiş olan zırtapozların dil uzattığı bir meslek olan öğretmenliğe atılan en büyük suç.
sanırım bir tek benim ülkemde bu durum böyle... amerika birleşik devletleri'nde öğretmen olmak için onca okul okuyup ardından bir sürü kursa ve sınava tabi tutuluyor insanlar. neden bu kadar sıkıntıya rağmen orada öğretmen olmak istiyorsun diye sorduğumda, duyulan saygıyı görsen sen de isterdin cevabını veriyor bir arkadaş... kimse kimsenin parasını, ne kadar kazanıp ne kadar yattığını, ne kadar çalıştığını sorgulamıyor... biliyorlar gerçekten insan yetiştirdiklerini! farkındalar öğretmenin ne kadar önemli olduğunu...
tüm bunlar benim ülkemde de karşıma çıktığında o zaman gurur duyabilirim ülkemle, başbakan bm'de ayar verdi diye değil...
ayrıca bunu söylemek nankörlüktür, şu adını unutamadığın ilk okul öğretmenine...
sıradan bir mesleğe gazlamayla kutsallık adedilmesine verilen tepkinin ifadesidir. çöpçülerde hergün evlerimizin önündeki çöpleri alıp bizi kötü kokulardan, hastalıklardan koruyorlar, onlara gösteriyor musun bu saygıyı. öğretmenler günü gibi boktan bir günleri niye yok onların. insan yetiştiriyorlarmış . lan hayrına mı yetiştiriyorsun o çocukları pezevenk. ayda 2000 lira maaşı cukka cebe indiriyorsun. 3 ay da maaşlı tatil, oh mis gibi.ben şu ana kadar ulvi değerlerle öğretmen olmayı istemiş biriyle karşılaşmadım. hepsi de 3 ay tatilin, rahat iş hayatının, devlet kapısına yaslanmanın derdiyle öğretmenlik okuyan zırtopozlardı.
kutsallık diye gelmeyin bana , öğretmen filan dinlemem koyarım zümsüğü. lise ingilizce öğretmenimin acısını sizden çıkartmayayım.
* biz 3 değil 5 ay tatil yapıyoruz !
* maaşımız da 1600 lira gibi komik bir rakam değil 6.000 - 6.500 tl civarında oynuyor ek dersler ile.
* her okumayi söken ögrenci icin bir beşibiryerde takiyor veliler.
* ulaşımımız evimizin kapısına her sabah gelen lüks deri koltuklu kişisel sinema sistemli , herkesin istediği müziği dinlediği araçlarla yapılıyor.
* okulda öğlenleri suşi, havyar keyfi yapıp, yazları kuzu çeviriyoruz.
* tenefüslerde masör, sauna gibi servisler alıyoruz.
* ögrencilerle cuma günleri 5 çayını londra da içiyoruz.
* bunun dışında zaten derse de biz girmiyoruz. asistanlarımız var.
annem 28, babam 32 senedir öğretmenlik yapıyor. meslekleri ve siyasi görüşleri dolayısıyla uzun süre anadolu'da gezdik durduk. tam yeni bir çevreye, okula, şehre alışmışken tekrar bir sürgün daha.. bu böyle tam 14 sene devam etti. abartılmış(!) bir iş yüzünden karman çorman bir çocukluk yaşadım.
çalışmaya devam ediyorlar, binlerce insanı yetiştirdiler ve yetiştirmeye devam ediyorlar. onlara bir şahsiyet, akıllarını kullanmaları için bir yol gösteriyorlar. kendi çocuklarına göstermeye fırsatı ve dermanı kalmadığı sevgiyi, okulda öğrencilerine veriyorlar. türlü veliyle, üstleriyle uğraşıp, kendilerini ayakta tutmaya çalışıyorlar.
ben abartılmış bir iş olduğunu düşünmüyorum. aksine bu ülkede değerinin bilinmediğini iddia ediyorum. toplumun kendilerine gösterdikleri saygıyı devletin kendilerine göstermediğini düşünüyorum.
kutsal olan bu meslekte öğretmenin sabrı, bilgisi, tecrübesi, özverisi, ciddiyeti, gururu, övüncü pek umursanmayacak bir şey değildir. bana bir harf öğretenin 40 yıl kölesi olurum.
Bütün mesleklerin ana kaynagı oldugunu, bütün profesorleri, bütün iyi hekimleri, bütün bilim adamlarını onların yetiştirdigini göz önünde bulundurursak pek de abartılmış diyemeyiz.
öğretmenlik mesleği yapmamış, yanından dahi geçmemiş kişilerin müsait bir yerlerinden uydurduğu düşüncesizlik. örnek vermek gerekirse; bugün sabah 9'da derse girdim ve öğlen 2'ye kadar sınıftan, sadece fotokopi çekmek için, 5 dakika ayrılabildim. gerisini varın siz düşünün. okulun daha ilk haftasında sesim çatallaştı. anneler çocuklarını saçma sapan psikolojileriyle maymuna çevirdikten sonra (ki bu süre yaklaşık olarak 6 yıl) okula yolluyorlar. öğretmenler öğreciden çok anne baba eğitmekle vakit harcıyorlar. abartılmış işi yapan kişiler toplumun temel yapısının çarpıklığını düzeltmek için ellerinden geleni kat be kat yapıyorlar. amaaaan neyse ya zaten abartılmış meslek. boşver!
çalışma saatleri, yılın önemli bir bölümünü kapsayan tatilleri ve yapılan işin bi zamandan sonra kendini tekrardan öteye geçmemesini göz önünde bulundurduğumuzda zorluk açısından yanlış demekte zorlandığım bi düşüncedir.
mesleğin hakkını veren öğretmen görmek, bulmak zorlaştığı için ortaya atılan düşünce olabilir.Ayrıca günümüzde öğretmen olmak için soru çalan-yasa dışı yollara başvurmaktan çekinmeyen- öğretmen adaylarının varlığını da düşünürsek kalitesi gün geçtikçe artmayacak azalmaya devam edecektir.
başlıkta ifade edilen "abartılmış bir iş " olduğunu düşünenlerdir ki, bugün 30 yıllık kadrolu öğretmenlerin atamalarını kabul eden çankayadaki okullara 5 yıllık iş deneyimi olan sözleşmeli öğretmen atamaktan çekinmezler.
türkçe bilmeyen bir grup öğrenci ile anlaşmaya çalışmanın hergün 70 km gitmenin birleştirilmiş sınıfın ilçe mem nün müfettişleirn gereksiz söylemlerini dinlerken duyulan patlatıcı sıkıntının bir tane bile dilinden anlayan velinin olmamasının ne demek olduğunu bilmeyen aptal bir zihniyetin sarfettiği kendisi kadar gereksiz bir cümle.öğretmenler baba parası ile fink atmıyo orda burda en ağır şartlarda yaşam mücadelesi veriyor hayatının en güzel yıllarında.
edit:ayrıca iş değil meslektir.
