Bir daha hayatım boyunca sınava girmek zorunda kalmayacağım hisine sahip olarak kuş gibi havalandığım an'dır...
Uçmayı bilmediğim için yere düşmem uzun sürmedi...
işsizliğin, çaresizliğin başladığı andır. oysa ne hayaller kurulmuştur, okul bitince önce şunlar şunlar yapılacak, sonra bunlar bunlar yapılacak diye düşünülürken çıkış belgesi eline verilince evde kös kös -iş beklemek maksadıyla- oturma eyleminin gerçekleştiği vakittir.
fakülteyi 1 sene uzatıp tek ders sınavından çıkılan gündür. hatta tek ders sınavının açıklandığı ve geçer not aldığını öğrendiğin gündür.o andan itibaren kantinde oturanlarla aranızda sanki 10 yaş fark varmış gibi gelir insana. kampüse giren minibüse bindiğiniz anda tam ücret verdiğiniz andır bir nevi.ve son olarak tek ders sınavının o kalın kitabını * kampüs çöplüğünde tutuşturduğunuz andır.
