birde anaokulunda olduğu zaman hiç çekilmeyen durum. 1 saat uyuma saati var ve siz asla uyuyamıyorsunuz! tavana bile bakma lüksünüz yok çünkü uyuma numarası yapmanız gereken bir durum.çünkü uyku saati bittiğinde çok sevdiğiniz öğretmeniniz bütün çocukların gözüne bakıp uyuyup uyumadığını anlar! sizde onu üzmek istemesizniz falan*
eziyettir, can sıkıntısıdır, yalnızlıkların en beteridir.
kreşte başlar serüven, herkes uyur. gardiyan kılıklı sözde cici anneler zorla ranzalara yerleştirir. cici annelerin cici çocukları hemen uyur. cin çocuk uyanık. napsın? bir ranzanın üstünde yatıyor, tepeden ne yana baksa uyuyan veletler... çok sıkıcı!
yaş ilerler. anne babayla kamplara gidilir. burda da öğle uykusu musallat olur. "nasıl yani ya?" dersin. deniz, güneş, kumdan kale... erdek'te ptt kampında bekçi gezerdi resmen. tüm kampı elinde düdüğüyle dolaşırdı. kaçardık, saklanırdık ama ne çare? babam bizi götürüp odaya kilitlerdi resmen. kardeş de uyuyuverirdi. yine kalırdık yek parmak.
işte böyle böyle öğrendik, törpülendik. biz de bir gün çocuğumuza "uyu" der miyiz zorla? bunun merakındayım şimdi de. işte böyle huzursuz olursa insan uyku tutar mı hiç?*
