isin dogrusunu yapan babadir.
o cocugun oyle olmasini o istemedi.
o cocugunda insan oldugunu unutmamak gerekir.
o cocuk siz olsaydiniz ne yapardiniz bilmiyorum.
allah boyle dusunmeyen insanlarin neyse...
edit: basligi sahiplendim. bu adama allah mi cezasini verir baskalari mi bilemem.
sakat Olmak bir özür değildir. Önce onun farkına lazımdır. Ki sakat kelimesi de ayıp değildir. Ha engelli derseniz, sakat Olmak yaşamanın önünde engel değildir ve onlar da bizim gibi bireYlerdir...
o çocuk da o aile de kendisi seçmedi bu kaderi. ve mahkum değiller bu durum yüzünden evlerinde tıkılı kalmaya.
çocuğa oyuncak alırken yaşına göre ağzına kaçacak şeyler almıyorum. evime çocuk geleceği zaman kırılacak eşyaları kaldırıyorum. bir arkadaşım, model araba koleksiyonunu tek tek toplayıp kaldırıyor.
zaten engelli vatandaşımıza özürlü diyerek kişiler kendi çaplarını belli ediyorlar. allah vermesin, yolda giderken çatı düşüyor adamın kafasına, ya ölürsün ya sakat kalırsın. sonrasında evde kapalı mı kalacaktır insan? yoksa imkan el verdiği kadar sosyalleşmek mi mutlu eder insanı?
bir toplumun medeniyet düzeyini yaşlı ve engelli vatandaşlara verdiği değerden anlayabiliriz. ne yazık ki bir kısım insan, yaşlıların sokağa çıkmaması gerektiğini, otobüste yer bile vermekten rahatsız olduğunu belirtiyor ülkemizde. engellilerin misafirliğe gittiğinde kırdığı yirmi liralık bir malı üzüntü ile karşılıyor.
böylelerine yalnızlık gerekir. o insanlar engelli çocukları ile birlikte evlerinde otursun. diğerleri gelip bilgisayar oynamak isteyen çocukları ile evde otursun. diğer bir aile çok zengin olmadıkları için evlerinde otursun. ev sahibi de yalnızlıktan sözlük köşelerinde yazmaktan başka bir sosyalliği (o da ne kadar sosyalikse) olmayan bir hayata mahkum kalsın.
sanırım olması gereken budur.
engelliler de insandır. onları da allah yaratmıştır. bize düşen, onları dışlamak ve onlarla dalga geçmek değildir. aksine, doğuştan veya sonradan, kendi istekleri dışında sahip oldukları engelleri ortadan kaldırmak için çalışmaktır ödevimiz. sosyal devlet, toplum demek bunu gerektirir.
Vallahi karşı komsumuzun cocugu engelli muhtemelen 20li yaslarda her konuda massalahi var öyle ki eve atsa atar beni o yüzden samimiyetimi sınırlı tutuyorum swh. Selamimiz sabahimiz hatta ki muhabbetimiz eksik olmuyor ailesinide kendisinide cok seviyorum. Ayrıca benden sosyal essogluessek. Sevelim efenim böyle insanları.
Getirmemesi anormal olandir. Engelli guzel bir kardese sahibim ve gercekten abimden ablamdan beni daha cok dinliyor, sorunlarimi onunla daha cok paylasiyorum. Ve birine asik oldugum zaman ilk o bilir. O beni daha cok seviyor ve benim yanimda olmaktan daha mutlu. Bu ozurlulukle alakali bir sey degil, bu insanlikla ilgili bir durum. Ben cok mutluyum boyle, Rabbim bizi ayirmasin.
O öyle bir ailedir ki, engelli evladıyla, misafirliğe de gider, tatile de gider, pikniğe de gider.
Hayatı birlikte yaşarlar, birlikte yol alırlar.
Yaşanılan sorunlar genel de aileden değil, toplumdan kaynaklıdır ne yazık ki.
Güçlü ve bilinçli aileler, toplumun garip tepkilerini bile alaşağı ederek, umursamayarak, sevgiyle, şevkatle evlatlarına iyi gelirler.
Birlikte mutlu olmayı öğrenerek, her türlü çılgınlığı bile yaparlar.
Yürek, engelli olmasın yeter ki. Gerisi fasarya...
