doğal bir durumdur sevipte sevilmeyen için. özlemek için özlenmeye gerek yoktur çünkü ha insana kafasını duvarlara vurdurur 'çık artık içindeeen' diye ama etkili olmuyor denemeyin.
karşılık beklemeden sevmekle eş değerdir. her sabah uyandığında telefonuna bakıp mesaj gelmediğini gördükten sonra tekrarlanmayacağı düşünülen ama engel olunamayan his.
özlemek budur zaten. eğer o da seni özleseydi özlenmezdin birlikte olurdun yani ortada olan mevcut durum bulunmazdın özlemek duygusu olmazdı. özlenmediğin ve istenmediğin ya da yüzünü göremediğin, dokunamadığın için özlüyorsun.
sevilmediğini bilip sevmek kadar acıdır. çok koyar insana. herşeyin fazlası insanda böle arsızlığa sebep olduğu için sevip sevip sevilmezsin özleyip özleyip özlenmessin. artık sevgi nedir aşk nedir özlem nedir kalbinde en ufak bir kıpırtı kalmayacak kadar öldürülmüştür içinde. orda ölmeye mahkum bırakılmıştır.
mallıktır, kimse kusura bakmasın. insan hayatı boşu boşuna birini özleyemeyecek kadar kısadır. özlemek ancak seni özleyene verilebilecek kadar kıymeytli bir duygudur.
bazen çaresizliktir. işte bu beni gerçekten hüzünlendiriyor. o hiç aklınız da yokken facebook denilen şeref yoksunu bir site, aylar sonra size fotoğrafını gösteriyor, bir anda karşınıza çıkıyor, adeta size bakıyor. yüzünde tebessüm var, bakışları gözlerinizi delip kalbinize işliyor ve içinizde fırtınalar kopuyor. çünkü siz o'na hala aşıksınız o sizi sevmesede, siz o'nu hala özlersiniz o sizi özlemesede. ben o'na hala aşığım, ben hala o'nu özlüyorum. boğazımda kördüğümler çözülmek bilmiyor, adeta düğüm üstüne düğüm. allah'ım ya beni çıkart bu bedenimden ya o'nu.
(bkz: hayır gözüme bir şey kaçtı)
