özlemek bence gökkuşağıdır.
mesela bir çocuğun annesini özlemesi beyazdır.hiç leke yoktur çünkü tamamen saf bir duygudur.
bir aşığın sevdiğini özlemesi kırmızıdır mesela.tutkuyla özler çünkü o sevdiğini.
neyse devam edersem şiir yazacam gibi en iyisi burada bırakayım.
Özlemek hayatın akışında bir unsurdur sadece. Aslında yalnızlığın, hatta belki de çaresizliğin dışavurumudur. Dikkat edin, mutlu olduğunuz anlarda özlemezsiniz. Üniversitede batak masasında babanızı ya da annenizi özlediniz mi hiç? Ya da halı sahada deli gibi aşık olduğunuz kız hiç geldi mi aklınıza?
Gel gelelim bir kadeh rakı koyduğunda masaya aklına genelde gelen ilk düşünce başka şehirde okumakta olan sevgilin olur. Ya da bir kitap okurken bir anda aklına annen gelebilir. Bir kişi olmasa da en kötü güzel günleri özlersin.
Özlemek bazen ağlatır, bazen mutlu eder. Öyle de karmaşıktır.
Özlemek her renktir. içinden sen secersin.
