özlem duyduğun insanı arayamama durumudur. sevdiğin, hoşlandığın kişiye konuşamama durumu olduğu gibi. hep iç kemirtir. sonucu bir yere vardırmaz. çünkü daha doğrusu sonucu olur mu onu da bilmiyorum. özlemek de çok güzel, sevmek de. bunu bile hakkıyla, layıkıyla başarmak gerekiyor.
Çok sevdiğim ama uzun zamandır da aramızın açık olduğu Bir dostum için şuan bu durumdayım.
Neden böyle oluyor? insan neden gurur yapar ki böyle durumda?
Eğer ölürsem buna pişman olmayacak mıyım? Ölümün her an Bir nefes kadar yakın olduğu şu anda neden aramaktan geri kaçınır ki insan?
O kadar lanet bir duygu ki..
Bundan nasıl kurtulabileceğimi bilmiyorum.
Ne yapmalıyım? Gerçekten bilmiyorum.
Ararsam özlediğimle kalırım. Bitiren taraf sen oldun mu onun ağırlığını taşımak zorundasın. En son sesini duyduğumda hayatımda kalabalık istemiyorum diye afili bir cümle kullandım. Bu ilişki yürümüyor, zorlamayalim da diyebilirdim. Hiç cevap da vermeyebilirdim ama bir daha nerde gorebilirdim ki? Kendimce çektiğim acının intikamını böyle almış oldum. Gözümden sakındığım insanı artık hayatımda kalabalık olarak gördüğümü düşünsün istedim. Bunu dert yapacak kadar duygusal biri mi? Onu da bilmiyorum.
Aradan bir sene geçti. En son konuştuğumuzdan bu güne kadar sadece bir mesaj atmıştı, o da toplu mesaj. Karşılık olmayınca da yanlış atıldığına dair bir düzeltme.
Şu an etkisi yok denecek kadar azaldı bende. Arada gördüğüm rüyalar; daha bu gün ayrıldık hissi vermiyorsa unuttum da diyebilirim. Ama ışin içine anılar girdi mi de ozlemeden gecemiyorsun. Bitiren taraf sen oldun mu; arayan değil, aranmak isteyen taraf olursun. Af dilenmesini beklersin. Seni ikna etmesini istersin.
Bitmiştir, söyleyeceklerin tükenmiştir. Artık ona içinden cümleler kuramazsın kendi kendine. Çok susulmuştur. Avaz avaz susulmuştur. Çok çaba göstermişsindir ama karşıdaki insan her şeyin farkında olup bir adım dahi gelmiyorsa eğer. Arayamazsın.
