öncelikle zihin okuma dediğimiz şey vardır. buna son verin. tüm insanların sizin gibi düşündükleri varsayımına dayanır ki bu tamamıyla yanlıştır.
-sıkıcı biri olduğumu biliyor, sıkıcı biri olduğumu bildiğinin farkında olduğumu anladı, sıkıcılığımı kapatmak için bu sahte espriyi yaptığımı anladı.
hayır be adam bi sik anlamadı. o senle aynı cümleleri kafasında kurmadı. kuramaz. sikini hangi tarafa yatırdığını o nerden bilecek. o pantolonu görüyor sadece.
bir diğer neden aşağılık kompleksi, kendini değersiz hissedersin, bir süre sonra buna kendini inandırırsın çünkü elinde kendini ikna etmeye yetecek veriler vardır. mesela ben hiç bişeyde tam iyi değilim ki zaten gibi aptalca genel bi yargı bile tüm emek ve yeteneklerinizi size yok gösterebilir. karşınızdakiyle konuşmaya çalışmazsınız bile çünkü o neden sizle ilgilensindir ki!!! hayır öyle değil. sen bir şeyi önemli olduğuna inanarak anlatırsan o da seni dinler. hatta anlatımın kuvvetliyse onu her şeye ikna bile edebilrsiniz.
ikili ilişkiler bu kadar yeter, herkesin gözü bende kompleksine gelelim şimdi de, burda da bir kendini değersizleştirme var. bi kız size bakarsa hemen acaba burnumda sümük mü var, pantolonumun ağı mı yırtıldı acaba, üzerimde garip bir şey mi var deyip durursunuz, halbuki beğendi, gözü ilişti, rastgeldi veya tanıdık geldiniz farketmez neden bunlar aklınıza gelmiyor? kendinizi değersizleştirmeyin.
ufak bir not: yolda yürürken biri size aptal dese ona mı inanacaksınız yoksa aptal olmadığınızı söyleyen kendi beyninize mi? kendinize tabii ki. o halde biri size bir eksikliğinizi söylerse ve siz bu eksikliğin sizde olmadığını düşünüyorsanız bu sizinle değil, onunla alakalıdır. kaldı ki zaten hayat yanılsamalardan ibaret değil mi?
bu saatte bu kadar talep olursa gene yazarım.
sorunu aptal veya korkak olarak tanımlamanın yanlış olacağı durum. doğru olan; özgüveni yerinde, doğru yerde kullanmaktır. sırf özgüven sahibi olunca aptal veya korkaklıktan kurtulma durumuda olmaz. bu seferde yersiz ve boş insan konumuna gelinebilir. yıl olmuş 2017 halen özgüven sorunu olanları tartışıyoruz ya diyecek olanlar olacaktır. herkes özgüven sahibi olmak zorunda değil ki. ben özgüven kötüdür demiyorum ama, bilip bilmeden her şeye bir özgüven adı altında, yargısız yafta yapıştırmak çok yanlış. dikkat ederseniz aile yaşamına, büyüme gelişimi evrelerinin, özgüven noktasında nasıl etki edeceğine değinmedim bile. bilip bilmeden yorum yapmamak lazım.
Genellikle yalnız olmaktan oluyor o mesela. Ya da karşıda ki bir insan baskın çıkınca hemen seviyelerde inme olabiliyor. Yapmanız gereken baskınlığı senin oluşturmandan geçer.
ayna karşısına geçersin. iğrenç bişey görürsün. insan içine çıkarsın, herkes senden güzel, zayıf, akıllıdır. o kadar iğrençsindir ki kimseyi sevmeye hakkın yoktur.
ülkemizdeki gençlerde sık rastlananır. temeli çocukluktan gelse gerek. sebebi bizatihi ebeveynlerin çocuk yetiştirme mantığıyla ilişkilidir. bebeklikten itibaren aman bişey olmasın, aman masanın köşesine çarpmasın, aman düşmesin, aman üniversiteyi kazandı yanına yerleşim kurda kuşa yem olmasın...
geçenlerde işten çıktım toplu taşımayla evime gidiyorum, bir kadının kazık kadar kızını zorla kucağına oturtmaya çalıştığına şahit oldum.
-kız; anne saçmalama yeaa,
-anası; nolacak kızım zaten küçücüksün(fiziksel olarak) diyordu.
çok komiğime gitti. ebeveynlenler çocuklarına tabiki arka çıkacak da, bunu yaparken bokunu çıkarmamaları gerek. hiç unutamıyorum vatani görevimi yerine getirirken; annee gelin beni alın burdan burası çok kötü diye resmen salya sümük ağlayan adamlar gördüm. işte hal böyle olunca yetişkinliğe geçilse bile bu tarz yetişen çocuklar ve gençler sürekli arkalarında birinin geldiğini görmek istiyor. yanlış!
ego patlamasından iyi olan durum. özgüvenini bir şekilde yerine getirirsin ama kendini beğenmiş pisliğin tekiysen biraz zor düzelirsin. bu lafı da etmeden geçemeyeceğim,
