okulda deftere sıraya ağaca kazımayız. çünkü o yaşlarda haberimiz yoktur. ne zamanki üniversiteye geliriz varlığından yine haberdarızdır ama yaşayamayız. iş bulup çalışırken birazcık var gibidir. ama basamaklardan yükselirken yine kaybederiz onu. yani aslında vardır ama doya doya yaşanmaz.
(bkz: anarşizm)
bir "çember" dahilinde olabildiği kadar yaşamak...
lakin bu çemberin abartıldığı, hani şu dünyanın kendi çevresinde döndüğü gerçeği ile haşır neşir olunduğu bir dönem de mevcuttur tabi. biz buna kısaca ergenlik diyoruz,o ayrı. işte bazen tam bu noktada biraz işler karışır gibi olur. asi haller, tanımamazlıklar falan filan. tabi tüm bunların birey üzerinde son görülme tarihleri mevcuttur.
her şey bir patronun denetimi altında, iş altında bulununcaya kadardır bana kalırsa. hiyerarşi denilen hadiseyi muazzam bir şekilde kavradığınız an; özgürlüğünüzün boyutlarını da, çemberinizin alanını da muazzam bir keşfe çıkarsınız.
yeni türkü'nün ilk olarak buğdayın türküsü, daha sonra rumeli konseri albümünde yeniden seslendirilen bir yaşar miraç şiiri. şiirin bestesi selim atakan'a aittir. 2. yorumunda, ilkinde bulunan sondan önceki 2 mısra söylenmemiştir. bu şarkıyı ilk olarak derya köroğlu ve zerrin atakan birlikte, ikincisinde derya köroğlu tek başına söylemiştir. sözlerini yazayım da tam olsun:
adı özgürlük olan
bir ülkede doğdum ben
suyun, toprağın, göğün
adı özgürlük olan
bengi sütünü içtim
güneşin memesinden
adı özgürlük olan
ışıklar anasından
dağların kucağında
yeşilin beşiğinde
bir badem saz bamladım
adı özgürlük olan
yüreği sevda narı
al gonca dudakları
adı özgürlük olan
bir kıza gönül verdim
yunus, karacaoğlan,
köroğlu, dadal oldum
adı özgürlük olan
pir sultan abdal oldum
göğsümün kafesinden
kurtardın yüreğimi
adı özgürlük olan
halka sundum sevgimi
kiminde kerem gibi
kiminde ferhat gibi
adı özgürlük olan
bir nazım hikmet gibi
ışıklarla donandım
bilinçlerle bilendim
adı özgürlük olan
kuşamları kuşandım
karanlığı ışıkla
zulmü sevgiyle aştım
adı özgürlük olan
düzen için savaştım
nesimi'ydim yakıldım
bedrettin'dim börtlüce
adı özgürlük olan
mustafa'ydım asıldım
sürüldük bucak bucak
atıldık zindan zindan
adı özgürlük olan
düşünceler yüzünden
öldüm öldüm dirildim
bıkmadan usanmadan
adı özgürlük olan
can türkümü söyledim
adı özgürlük olan
yüreklerle gülecek
adı özgürlük olan
günlere dek sürecek.
sadece birey degil toplum ozgurlugu kavrami ile beraber ele alinmasi gerekir. ozgurluk, en oz tanim, baskasinin hak ve ozgurlugunu kisitlamamak suretiyle diledigini yapabilmektir. ben esas ozgurluklerini kazanmak adina toplumun tutucu kurallarinin disina cikmayi goze alanlari severim. ama malesef dusunce ve duygularini konusarak ifade erme sansi olmayan milyonlarca insan var dunyada. bizim ulkemizde ozgurluk var midir ? o da tartisilir. haber alma ozgurlugu en basitinden, haberler bayat, yorumlar eksik ve tarafli bakis acilari daraltilmis. olup bitenleri birinci elden bilmiyor olmak, cevrilen dolaplarin disinda yasamak... gerisini siz dusunun.
Türk Dil Kurumu sözlüğünde aşağıdaki ifadelerle tanımlanan kavramdır:
1. Herhangi bir kısıtlamaya, zorlamaya bağlı olmaksızın düşünme veya davranma, herhangi bir şarta bağlı olmama durumu, serbestî.
2. Her türlü dış etkiden bağımsız olarak insanın kendi iradesine, kendi düşüncesine dayanarak karar vermesi durumu, hürriyet.
bu kavram, tıpkı aynı rumuzu kullanan yazarın yazdıkları gibi, siyasi arenada tek lider, tek parti, tek ideoloji, tek falan filan * arzusuyla yanıp tutuşan demokrasi özürlü zihniyete sahip kişilere fena halde dokunur. *
kelime anlamıyla alakasız düşüncelere sahip uludağ sözlük yazarı. kendisinin hayal ettiği islamofaşist ülke ne yazık ki hiç bir zaman gerçekleşemeyecek.
"Şehir kapılarında ve sıcak yuvanızda yere kapanıp, özgürlüğünüz için dua ettiğinizi gördüm; tıpkı, kölelerin kendilerini kılıçtan geçiren bir zorbanın önünde eğilmeleri ve onu övmeleri gibi... Sık sık, tapınağın korusunda ve kalenin gölgesinde, aranızda en özgür geçinenlerin, özgürlüklerini bir boyunduruk ve bir kelepçe gibi taşıdıklarını gördüm. Ve kalbim kanadı; çünkü ancak özgürlük arayışında hissettiğiniz derin arzu size gem vurduğunda ve özgürlükten bir amaç ve bir bütünleniş olarak bahsetmeyi terk ettiğinizde, gerçekten özgür olabilirsiniz. Siz, günleriniz endişesiz ve geceleriniz bir istek ve üzüntüden uzak olduğunda özgür olacaksınız. Yazık ki, bu tür duygular yaşantınızı kuşak gibi sarmakta... Yine de, örtüsüz ve bağsız, bunları aşabilirsiniz.
Ve siz, günlerinizin ve gecelerinizin ötesine, anlayışınızın şafağında öğle aydınlığını çepeçevre bağladığınız zincirleri kırmadan nasıl yükselebilirsiniz? Gerçekte, özgürlük dediğiniz, halkaları güneşte parlayıp gözünüzü kamaştırsa da, bu zincirlerin en kuvvetlisidir. Ve özgür olmanız için terk etmeniz gereken, kendi benliğinizin parçalarından başka ne olabilir? Eğer geçersiz kılmak istediğiniz adaletsiz bir kanun varsa, bunu alnınıza kendi ellerinizle, bizzat siz yazdınız. Bu kanunu, hukuk kitaplarınızı yakarak veya denizin bütün suyunu bile kullansanız, yargıçlarınızın alınlarını yıkayarak yok edemezsiniz. Ve devirmek istediğiniz bir despot varsa, önce onun sizin içinizde kurduğu tahtı devirmeye bakın. Bir zorba, özgür ve gururlu olana, eğer özgürlüğünde zulüm ve gururunda utanç taşımasaydı, nasıl hükmedebilirdi? Ve eğer, üzerinizden atmak istediğiniz bir endişeyse, onu kendinizin seçtiğini, kimsenin size yüklemediğini unutmayın. Ve kurtulmak istediğiniz bir korkunuz varsa, o korkunun merkezi sizin kalbinizdir, yoksa korkulanın avuçları içinde değil. Her şey, varlığınızın içinde yarı kucaklanmış olarak dolaşır durur; istenen ve korkulan, nefret edilen ve baş tacı olan, takip ettiğiniz ve kaçmak istediğiniz... Bunlar içinizde, ışıklar ve gölgeler gibi, birbirine yapışmış çiftler halinde hareket ederler. Ve gölge soluklaşıp kaybolduğunda, can çekişen ışık, bir başka ışığa gölge olur. Ve sizin özgürlüğünüz, prangasından kurtulduğunda, daha büyük bir özgürlüğe pranga olur."
2 kelime ile de açıklanabilir sınırsız sayıda kitapla da,
gerçekte her insanın gerçek mücadelesi özgürlüktür ancak özgürlüğe giden yollar farlılaşmaktadır,
insanın doğasında bulunan insanı hayvandan farklılaştıran insan iradesinin gereği oluşan yol farklılığı,insanların özgürlüklerinin çelişmesine sonuç olarak çatışmalara yol açmaktadır.
kimilerine göre özgürlük atalarının tutuğu yolu tutmaktır,kimilerine göre küresel olana yaranmaktır,kimilerine göre zenginliktir,kimilerine göre halklarının bağımsızlığıdır,kimilerine göre mutluluktur,kimilerine göre refahtır,kimilerine göre eğitilmiş olmaktır,ve geri kalanlarına göre geri kalan şeylerdir..
kıt bilgimle de olsa bana göre özgürlük bilmektir,o da yetmez ise kendini bilmektir...
içinde bulunduğun koşulları bilmek,doğruğun yeri,atalarını,bilimi bilmektir
insanlığı düze çıkartacak tek şey kendini bilen insanların iktidara gelmesidir
her insan doğal olarak doğar-ölür 7 cihana sultan olsak bile kendi açımızdan aradaki kısa çizgi kadar kıymetimiz kalmayacaktır sonrasında işte gerçek örlüğün şartlarından biri
insan olduğunu bilmek ,organizmanın farkında olmaktır
yani para,servet,itibar gibi soyut beklentileri en önde tutmamaktır.
beşkalarının seni yönetmesi özgürlüğü kısıtlamaz
eğer ki seni yönetenler gaflet içerisindeyse ve sen halen hiç bir şey yapmıyorsan o zaman özgür değilsindir
özgürlük haksızlıklara boyun eğmemektir..
türkiyeden örnek verecek olursak efeler ve efelik olgusu özgürlük kavramını kendi açımızdan anlamamıza ve idealize etmemize yardımcı olacaktır.
tabiidir ki insanlığı var eden şey bu savaşımddır
zaten hayatın kendisi bir devinim ve ilerleyişten ibarettir
yaşam;soyut,herhangi bir değişken baremde yukarı aşağı hareketler yapan bir eğri ise,
özgürlük bu eğriyi ençok noktada maksimize eden fonksiyondur.
