seven insanların hayatında olmayan yada olmaması gereken. bireysel özgürlüklerin başladığı yerde insani ilişkiler yok olur. hele hele özgürlük kavramını anlayamayan milyarlarca insanın yaşadığı bir gezegende.
insanı insan yapan vasıfların en güzeli ama bazen anlamakda mümkün olmuyor. sahibini red boyutlarına taşımamak lazım. pille çalışan bir robotun, ben bu pillere mahkumum, özgür olmak istiyorum deyip, pillerini çıkarıp kapanarak tamamen esir kalmasına benzetiyorum ben bu durumu. bazen esaret olarak adledilen durumlar aslında özgürlüğün ta kendisidir. bir kuşun kanatlarına isyan etmesi gibidir, insanın yaratıcısını inkar etmesi. insana beyin ve idrak yani kendi seçimlerini yapma şansı verilmiş. gayet manidar bir durumdur. seçim yapmakta özgürsün zaten işin esprisi burda, yaradanın aynası olmak adına yaratılmışız ve yaradan ruhsuz, bilinçsiz bir ayna istememiş, sahip olduğu donanımlarla hem kendisi için en doğru olanı seçebilmesini hem de yaradanını bulabilmesini arzulamıştır. tabii ki bu mecburiyet ve çabanın karşılığında sonsuzluk vaadetmiştir. insanın binlerce yıldır yeryüzünde aradığı saadetin sonsuz olanını, altın tepside sunmuştur insana. insan bunun karşılığında ne yapmıştır, yaradanını özgürlük adına, beni tatmin adına redetmeyi seçmiştir. şimdi burada insana ara verip, kuşa dönelim. yaradanın kuşta gerçekleştirdiği benlik tamamen uçmak üzerine kuruludur ve bunu sağlayan en önemli unsurda kanatlarıdır. ben özgürüm uçmak istemiyorum, kanadımı bu yüzden bırakıyorum deyip, en büyük sahipliğini reddetmesi mümkün müdür. şimdi eminim pengueni, deve kuşunu örnekleyeceksiniz, bende size maymun örneğini vereceğim hemen. tesadüfe bakın ki, insana uzuvları ile memeli oluşu ile ve çok kısıtlıda olsa düşün performansı ile benzeyen iki ayağı üzerinde yürüyen ve hatta tüm bu benzerlikleri ile bir kesime insanın atası olduğu yanılgısını veren bu hayvanın varlık sebebi, insana sahip olduğu en temel ve en önemli yetisini, karşıtlığıyla anımsatmaktır. karşısına geçtiğinde alt bir sağduyuyla mükemmelini kopyalamaya çalışır, insanı taklit etmeye yatkın oldukları ve tek gözlemledikleri canlı olduğumuz reddedilemez bir gerçekliktir. tasarlayıcımız, evrim saçmalığınıda öngörerek altbir yaratım olarak maymunu, insana deşifre etmiştir. maymun sana özenirken, sen maymuna özeneceksin. buda düşünsel özgürlüğün esaret haline getirilmesidir. kendini evrimin esaretine özgürce bırakacaksın. ama ne acıki senin yaptığını bir karınca, bir kuş, bir örümcek alttürünü, üst kabul edip, yaradanını redderek yapmayacak. tabii ki özgürdür insanlar ama bazen özgürlük kapıları en büyük esaretlere açılır. özgürlük herzaman özgürlüğe açılmaz. bazen en büyük esaret olduğu zannedilen durumlar, sonsuz özgürlüğün anahtarıdır. dini esaret olarak düşünen zihinlerin bilmesi gereken özgür iradesi ile insanın yaradanına biadı sonucunda sonsuz özgürlük arzusu ve çabasıdır din. yani sahibine biat dışında hiçbir esaret içermez. inanan insanda o esareti en içten özgürlüğü olarak kabul eder ve earetini özgür bırakır. evet yanlış duymadınız. istemek, esaretleri özgür bırakır. yaradanın hz. isa örneğinde anlatmaya çalıştığıda budur zaten. çarmıha geriliyken dahi yapılan işkenceleri içtenlikle karşılayan isa peygamberin kazandığı sonsuz özgürlük. en büyük esareti seçerek en büyük özgürlüğü kazandığını anlatır yaradan kuran-ı kerimde. bazen seçtiğimiz özgürlüklerimiz, esir etmiyor mu bizi. esrar içen bir insanı düşünün ya da eroin. duymuşsunuzdur özgür bırakıyorum ruhumu der ama aslında en büyük esaretine koşuyordur. sonuç olarak özgürlükle esaret tek yumurta ikizleri gibidir. ayırt etmeniz çok güçtür. tıpkısı gibi gelir size ve seçersiniz. özgürlükleriniz, esaretiniz; esaretleriniz, özgürlüğünüz oluverir.
Bir düşünür insanların özgürlüğünü şöyle açıklamıştır; ''Çoğumuz koyunlara güleriz. Çünkü onlar her zaman önündekileri takip ederler. oysa biz insanların durumu daha vahimdir. Koyunlar sıraya girmek için çoban köpeğine ihtiyaç duyarken bizler sıraya kendimiz gireriz.''
hür olma, bağımlı olmama halidir. çok güzel bir şeydir. öyle ki, örneğin hapisten yeni çıkmış bir insana fakir bir gecekondu semtinin bozuk yolları bile, önüne duvar çıkmadan dümdüz özgürce yürüyebildiği için çok güzel gelebilir.
yaşadığımız zamanda teorik ve kısmen de olsa bireysel özgürlükten bahsedilebilir. hatta gelecek için daha az sorumluluk ve bağlılıktan söz edilebilir. fakat bu bile ancak doğanın ve evrenin izin verdiği belli kurallara göre yaşamak zorunda olduğumuz gerçeğini değiştirmez.
hür olmak.istediğini söylemek,istediğin gibi davranma hali.günümüz gençliğinin cozuttuğu duygu. daha liseyi bitirmeyen bir apaçinin özgürlük anlayışı gecenin bir vakti motorla gezip son ses ismail yk dinlemek olabiliyor..
cinneti de cenneti de yaşatan duygudur. dünyayı terk edemediğiniz sürece kendinizi kandırmaktır sadece. bu ten kafesinin içinde ruh dolanıp durdukça, kendi cehenneminden kaçamadıkça; cinnetine de cennetine de tahammül etmek zorunda kaldıkça, hangi özgürlükten söz edebilir insan?
türkiye'de, birçok doğu ve bazı batı ülkelerinde* olmayan şeydir.
mesela türkiye ve iran'ı örnek verebiliriz;
türkiye'de başı kapalı kız öğrenciler üniversiteye başı kapalı bir şekilde giremez.
iran'da başı açık kadınlar bırakın üniversiteyi toplum içine dahi çıkamazlar.
türkiye'de bazı kesim çıkar der ki;
iran'a bakında görün şeriat bir ülkeyi ne hale getiriyor derler. irana bakarız ki zorla örtünüyorlar. burada haklıdırlar. kimse zorla örtünmek zorunda değildir. lakin bu kesim kendi ülkelerindeki kapalı kadınlara ise tahammül edemezler. üniversiteye zorla açık girmelerini isterler. "ya başı açık okusun, ya da okumasın." gibi saçma bir fikre sahiptirler.
şimdi benim anlamadığım bir şey var;
o kesim haklı olarak iran'ın şeriat yönetimi ile halkın özgürlüğünü kısıtladığını düşünürken, neden burada da kendi vatandaşının özgürlüğünü "başı kapalı öğrencileri istemiyoruz" diyerek kısıtladığını düşünmez?
bu mu özgürlük düşünceniz? istediğiniz özgürlük mü, yoksa başka bir şey mi? ben anlam veremedim.
özgürlüğü tek bir olaya ya da duruma sıkıştırmak doğru değildir. objektif olunmalıdır. özgürlük her yerde ve her alanda aktif olmalıdır. bir yere aktif, bir yere pasif olursa bunun adı özgürlük olmaz.
ulaşılabilecek en kutsal kavram. örneğin sözlükte yazma özgürlük'ü. birgün bunu bile kaybedebiliriz. doğru kararlar veremeyen bir toplum olmaya devam edersek, yazmayı bırakın, konuşma özgürülüğümüz bile elden gider.
Ey özgürlük! Seni seviyorum. Sana muhtacım. Sana aşığım. Sensiz yaşam zordur. Sensiz bende yokum. Varım, ama ben yokum. Yani o var olan ben değilim. Ben, sensiz boş, anlamsız, şaşkın, avare, ümitsiz, kalpsiz, ışıksız, tatsız, beklentisiz, intizarsız, beyhude yani bir hiç olacağım. Ey özgürlük! Senin sevgi, dostluk ve şefkatinle beslenmişim. Ey özgürlük! Senin yüksek ve özgür endamın, benim mabedimin güzellik minaresidir. Ey özgürlük! Senin masum ve renkli güvercinlerin benim sırdaş ve aşina dostlarımdır. Barış güvercinidir onlar. O güvercinler, benim tüm ümit ve iyi haber mesajlarımın ve bütün müjdelerimin habercisidirler. Ey özgürlük! Keşke seninle yaşasaydım. Seninle can verseydim. Keşke sende görseydim. Sende nefes alıp verseydim. Sende uyusaydım. Sende uyansaydım. Yazsaydım, söyleseydim. Sende hissetseydim ve seninle olsaydım!
Ey özgürlük! Ben zulümden bıkkınım, esaretten bıkkınım. Zincirden bıkmışım, Zindandan bıkmışım. Zorunluluktan nefret ediyorum. Seni tutsak yapmak ve bağlamak isteyen her şey ve herkesten bıkkınım, nefret ediyorum.
Benim yaşamın senin hatırınadır. Gençliğim senin hatırınadır var olmam.
Ey özgürlük! Kutlu özgülük! Seni tahta oturtmak istiyorum.
Ya sen beni yanına çağır, yada ben seni kendi yanıma çağırayım!
