küçük çocuklar yapıp geceleri kendimden
seni öpsünler diye gönderiyorum sana.
bana kucaklarında seni getiriyorlar
ben de sonra o seni getiriyorum sana.
özdemir asaf.
onu kırmış olmalı yaşamında birisi.
dinledikce susması, düşündükçe susması...
tek başına iki kişi olmuş kendisiyle gölgesi,
heykelini yontuyor yalnızlığın ustası.
siirlerinde tek bir dogru yoktur. Verdigi ipuclarindan yararlanarak kendiniz doldurursunuz bosluklari kendiniz icin yazilmis bir siir cikar ortaya alir goturur sizi uzaklara; iste boyle bir sairdir herkesin sairidir. herkes gibi herkesten..
Şimdi bütün anmalar bir susmanın içinde..
Şimdi bütün susmalar bir odanın içinde..
Anlatmaya bir sözcük, bir bakış arıyorlar,
Önce sakladıkları, bir adamın içinde.
