Yol arkadaşım... Valizimi hazırlamadan ilk onun kitabını aldım yanıma.
Bu şiiri aklımdan gitmiyor. Bir aydır yüz göz oldum bu şiiriyle. Durup durup okuyorum. Bu şiir tarçın kokuyor, çok sevdim.
Ben size ne yaptım
Çağrı mı, armağan mı, ceza mı
Ne vardı böyle karşıma geçecek
Ben ne yazılar ne çizgiler yitirdim hatırlamadım
Ne var ki sizinki onlar gibi gitmeyecek
Artık olan oldu
Gitmeniz gitmeseniz bir
Ben de düş kursam da kurmasam da
Aklıma yüzünüz gelecektir
Ben size ne yaptım,
Ne kötülüğüm dokundu size
inanın - hoş niçin inanacaksınız-
Sizi şu ana kadar tanımazdım
inanmak, bilmek yakışmaz size
Karşıma çıkmayacaktınız.
Karşımda bir resim gibi şimdi
Kuramadığım düşlerin çizdiği, siz
Hem gözüme hem düşünceme
Çakılıp kaldınız
Renklerinize ve biçimlerinize
Düş dışı gerçeklerin çizdiği siz
Beni benden çıkardınız
Beni benden aldınız
Göz görmeye-görmeye
Bir uzağa bıraktınız
Kendime dönmeye artık çok geç.
Özdemir Asaf, ‘r’ harfini söyleyemez, ”ğ” olarak telaffuz ederdi. Galatasaray Lisesi’nde öğrenci iken bir anısını kendi ağzından şöyle anlatır:
“Lisede Edebiyat Hocamız ismail Habib Sevük idi. Sınıfta heğkese şiiğ okutuğ, sığa bana gelince, atlayıp yanımdakine geçeğdi. Biğ gün değste pağmak kaldığdım ve ‘Hocam’ dedim”
– Sınıfta heğkese şiiğ okutuyoğsunuz, bana niçin okutmuyoğsunuz?
ismail Hoca, bu soğuma şu cevabı veğdi;
– Oğlum Özdemiğ sen, şiiğ değil, şiiğin canına okuyoğsun.
Bunun üzerine de Özdemir Asaf “Lavinia” şiirini yazar. Lavinia, Özdemir Asaf’ın şiir matinelerinde en çok okunan ve sevilen şiiridir. Gelin görün ki, bu şiirin son dörtlüğünde hiç ‘r’ harfi yoktur ve Özdemir Asaf, bu şiiri oldukça düzgün bir biçimde okumaktadır.
lavinia
Sana gitme demeyeceğim.
Üşüyorsun ceketimi al.
Günün en güzel saatleri bunlar.
Yanımda kal.
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
incinirsin.
Sana gitme demeyeceğim,
Ama gitme, Lavinia.
Adını gizleyeceğim
Sen de bilme, Lavinia.
doğum günümüz aynı olan cumhuriyet sonrası dönemi türk şairi. R'leri söyleyemeyen Özdemir Asaf, bir gün taksiye biner.
Taksici; “Buyyun Neyeye?” der. Taksici de R'leri söyleyemeyen birisidir. Özdemir Asaf, “Kayaköy” derse, taksicinin kendisiyle alay ettiğini sanacağı için, “Eminönü” der. Karaköy'de inmesi gereken Özdemir Asaf, Eminönün'de iner ve Karaköy'e yürür. böyle bir hikayesi vardır.
DUVARA ASTIĞIM
Ölünceye kadar seni bekleyecekmiş,
Sersem.
Ben seni beklerken ölmem ki..
Beklersem.
ben şaire haksızlık yaptım
hep şöyle söyledim şiirini
...
ölünceye kadar seni bekleyecekmiş
sersem...
ben ölmem ki,
seni beklersem...
hala daha değiştiremiyorum
