771.
11 Haziran 1923 tarihinde Ankara'da doğdu. Asıl adı Halit Özdemir Arun'dur. Babası Mehmet Asaf Şura-ı Devlet'in kurucularındandır. Babasının öldüğü yıl, 1930, Galatasaray Lisesi'nin ilk kısmına girdi. 1941 yılında 11. sınıfta, bir ek sınavla Kabataş Erkek Lisesi'ne geçip 1942 yılında mezun oldu. Hukuk Fakültesi'ne, iktisat Fakültesi'ne (3. sınıfa kadar) ve bir yıl Gazetecilik Fakültesi'ne devam etti. Bu arada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalıştı ve çeviriler yaptı. ilk yazısı Servet-i Fünun, Uyanış dergisinde çıktı. 1951 yılında Sanat Basımevi'ni kurdu ve kitaplarını Yuvarlak Masa Yayınları adı altında yayımladı. 28 Ocak 1981'de hayata veda etti. Özdemir Asaf'ın ilk eşi Sabahat Selma Tezakın'dan Seda isimli bir kızı; ikinci eşi Yıldız Moran'dan ise Gün, Olgun ve Etkin adında üç oğlu vardır.
772.
"bir gün benden şikayet ettigin ne varsa özleyeceksin " derkenki hislerini merak ettigim sair..
773.
Sonraki işim düşünmek oldu. Kendimi onsuz düşünmek. anlatabiliyor muyum?
774.
felsefe okuduğu nasıl da belli şiirlerinde. bazen şiirlerine bilimsel bir tezi ortaya sürmüşçesine eee ne demek istedi şimdi burda şair gibi tepkiler verirsiniz ama iyidir, kalıp dışıdır.
775.
"Sevgi'nin önü, içi, ardı vardır.
Aşk'ın öncesi, süresi vardır, ötesi yoktur."
776.
Seni doğuruyorum geceye
Adını okuyorum aya bakarak
Her şey sen oluyor her yer sen
Ben ölüyorum
Özdemir Asaf.
777.
seni düşlerime aldim, uykusuz kaldım. seni uykularima aldim düşsüz kaldım.
not: bu saate de uyar.
778.
facebook'ta günde 85 kere şiirleri yayınlanmadan çok önce varlığından haberdar olduğum kütüphanemde çok sayıda kitabı olan şiir cambazı güzel insan.
779.
döneceğim bekle dedi ve gitti. ben bekledim o da gelmedi. ölüm gibi birşey oldu, ama kimse ölmedi. (bkz: özdemir asaf )
780.
--spoiler --
sen umursamıyorsun..
ölüm diyorum ölüm,
dayandı kapıma
bilmiyorsun..
makyajı akıyor farkının, herkesleşiyorsun..
--spoiler --
vay be.
781.
"Bekledin, bekledin, artık gelmez dedin mi?"
782.
"Yine de beddua edemem sana;
Allah ne mutluluğun varsa versin.."
Özdemir Asaf
783.
Bekle dedi gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi bir şey oldu(!)
Ama kimse ölmedi. özdemir asaf
784.
Ben bir kızı sevmiyordum
O da beni sevmiyordu
Bir randevulaştık
O gelmedi ben de gitmedim.
785.
"Ve ben senin içinde bir ufacık zerre idim. Zaman zaman sana itidal verirdim. Sevmeyi ölmek zannederken yaşamak arzusunu kulaklarına fısıldayan bendim. Beni dinlerdin. Dinlerdin çünkü seninle başka öyle konuşan yoktu."
786.
"Aşk kaçmaktan çok kovalamayı sever,Görmekten çok özlemeyi,Dokunmaktan çok düşlemeyi."
787.
sensiz
Sensiz de denizi seyredebiliyorum
Hem dalgaların dili seninkinden açık.
Ne kadar hatırlatsan kendini boş.
Sensiz de seni sevebiliyorum.
Hep boş konuşurduk hatırlar mısın, bula bula,
Karşılaştığımız zamanlarda.
Sen, sevgiden şımaran çocuk,
Ben şaşıran budala.
788.
"Ne an yaklaştımsa ittiniz ve ne zaman geldimse gittiniz. siz hep büyük ve önce idiniz gerçekten öyle oldu önce siz bittiniz."
Özdemir Asaf
789.
sen bana bakma,
ben senin baktığın yönde olurum dizeleriyle kendisine hayran bırakan şairdir ve tek kelimeye dünyayı sığdırmaya çalışmıştır.
790.
aşkı en saf duygularla şiire döken yazarımız.
--spoiler --
Sana gitme demeyeceğim.
Gene de sen bilirsin.
Yalanlar istiyorsan yalanlar söyleyeyim,
incinirsin.
--spoiler --
791.
ben ölseydim,
o belki ağlardı,
ama o ağlasaydı,
ben ölürdüm.
792.
Seni saklayacağım inan
Yazdıklarımda, çizdiklerimde
Şarkılarımda, sözlerimde.
Sen kalacaksın kimse bilmeyecek
Ve kimseler görmeyecek seni,
Yaşayacaksın gözlerimde.
Sen göreceksin duyacaksın
Parıldayan bir sevi sıcaklığı,
Uyuyacak, uyanacaksın.
Bakacaksın, benzemiyor
Gelen günler geçenlere,
Dalacaksın.
Bir seviyi anlamak
Bir yaşam harcamaktır,
Harcayacaksın.
Seni yaşayacağım, anlatılmaz,
Yaşayacağım gözlerimde;
Gözlerimde saklayacağım.
Bir gün, tam anlatmaya...
Bakacaksın,
Gözlerimi kapayacağım...
Anlayacaksın.
793.
siyah beyaz tuşlarında piyanomun
seni çalıyorum şimdi
çaldıkça çoğalıyorsun odada
sen arttıkça ben kayboluyorum
seni doğuruyorum geceye
adını koyuyorum aya bakarak
her şey sen oluyor her yer sen
ben ölüyorum
sesini duyuyorum rüyalarımda
gözlerimi kamaştırıyor ışığın
rüzgar sen gibi dokunuyor bana
ben doğuyorum
duymak istediklerimi söylemiyorsun hiç
dokunmuyorsun bana
sen gibi bir şimşek çakıyor
tam kalbime düşüyor yıldırımı
ben gidiyorum..
794.
Dünya o kadar büyük ki;
Bir noktayım ortasında, ne yapsam.
Bazan da o kadar küçülüyor ki dünya,
Devrilecek sanıyorum, kımıldarsam.
Hayat o kadar uzun ki,
Öyle bitmez geliyor ki bir an..
Bir de bakıyorum, o kadar kısalıyor ki;
Ne çıkar, diyorum, bir hayattan
Saadet o kadar lazım ki yaşayana;
Billahi can verir uğrunda insan.
Hem o kadar boş ki mesud olmak,
Gün yüzü görmeden ölenlerin arkasından.
Ben o kadar önemli kişiyim ki,
O kadar iyiyim ki aklım ve düşüncelerimle.
O kadar fenayım ki ben
Delice niyetlerimle.
Gece; ne kadar karanlık ve sessizsin..
Öyle kaplayorsun ki evleri, denizleri.
Hem o kadar aydınlık ve seslisin ki;
Çılgınca coşturuyorsun bizleri.
Sabah; bir yeni dünya gibi geliyorsun;
Öylesine süslü, öylesine saadesin ki..
Sen o kadar güzelsin ki sabah,
O kadar güzelsin ki..
795.
Öğüt; zamanında taze yenmemiş bir ekmeği, başkasına bayat yedirme denemesidir.
Özdemir Asaf