kaç sezon sonra, kendisinden çok finalinde tüm ekibin kaynaşma görüntüleri duygulandırmış olabilir. oradan aylin, küçük osman falan fırlayınca bi duygulandım.
dizi hep uzuntuyu aciyi gosterdi bizlere, son bolumde de tum sezon boyunca gosteremedikleri mutlugu, aralarinda ki sicakligi fazlasi ile gostermis bulunmaktadir. dizimiz bitmistir , yonetmenler boyle guzel dizileri bizlere yapip sunmalarini temenni ediyoruz.
saçma ve olabildiğince olayları tek taraflı yansıtan bir dizinin sevinçli bitişine tanık olduk.
darısı muhteşem yüzyıl ve şu evlilik birde müge anlı artı rom ve karısı nagehanı gõrmemek üzere.
Son bölümünde güzel olan tek şey son sahnesinde bütün ekibin birbirine sarıldığı andır. Setin veda ettiği görüntüler hoş olmuş ama eksik bir final olmuş. Hadi, Soner ve Mete'nin hikayesi tamam. Bir şekilde sonuca bağlandı da Berrin ve Osman'ın ki bildiğin yarı da kaldı ... ''Bu da seyircinin hayal gücüne kalsın'' demiş, herhalde senarist.
öyle bir geçer zaman ki dizisini ele alacak olursak evet diyebiliriz ki adı gibi oldu (bir anda geçti ve bitti; çok şükür)... başlarda güzeldi fakat aylin öldükten sonra olaylar değişti, karakterler değişti, bir tuhaf oldu. yani iyi ki de bitti dedirtti. çok sevimsizleşmişti, iyi oldu böyle.
o kadar bölümünü izledim, milletin salya sümük ağladığı yerlerde taş gibi baktım ekrana. yangın sahnesi öncesinde her ne kadar mete kişisi mimikleri falan abartıp konsantrasyonumu bozacak gibi olduysa da, şu sözleriyle benim gibi birisini bile ağlatmayı başarmıştır. "birbirimizi deliler gibi sevseydik de buluşacağımız yer ölüm değil miydi? niye sevmedin beni baba, niye sevmedin!". aynısını babama sormak istediğim sorudur.
dizinin her bölümünü izlememiş olsam da, izlediğim kadarıyla dizinin en güzel ve en anlamlı tek kişilik konuşma sahnesi olduğunu düşündüğüm bölüm;
--spoiler s3e93--
Merhaba Aylin Hanım,
Ben, sosyal bi işte çalışan asosyal bi adamım.
Bu yüzden hikayesi olan insanları çok severim.
Neden derseniz, insan göçüp gittiğinde; geriye yalnızca hikayesi kalır.
Anlatılmaya değer bi hikayesi olan insan, değerli bi insandır.
Benim hayatım, hep benim gibiler arasında geçti.
Başkalarının hikayelerinde yer aldık, kendimize ait bi hikayemiz olmadı.
Siz, şu kısacık hayatınızdan geriye; anlatılmaya değer bi hikaye bıraktınız.
Öyle güzel bi hikayeydi ki bu, bazılarına hayatın gerçeğinden yakın geldi.
Kendi hayatlarının gerçeğinde hikayesiz kalanlar, başkalarının hikayelerinde figüran olmaya mahkumdurlar.
Dilerim, bende bu hayattan göçüp gittiğimde, ardımda anlatılacak bi hikaye bırakabilirim, sizin gibi.
--spoiler s3e93--
şu kısmı özellikle mükemmeldi diyebilirim;
--spoiler--
Kendi hayatlarının gerçeğinde hikayesiz kalanlar, başkalarının hikayelerinde figüran olmaya mahkumdurlar.
--spoiler--
zaman...bazen hızlı geçsin istersin, inadına yavaş akar, seni kahredercesine...bazense yavaşlasın istersin, oysa anlayamadan geçip gider. ne sana güzelliği tam tattırır, ne de hüznü kırıp dökmeden geçirtiverdirir. ama hep geçer zaman.
