1 hafta boyunca izleyiciyi berrin'in sonunu düşünmeye nahkum eden dizi. bir dizi klişesi olarak, 'x ölürse dizinin anlamı kalmaz lan ölmez o' demek istesem de, emin olamıyorum, yine de diyeyim ben. berrin ölürse dizinin anlamı kalmaz lan senaristler bu hataya düşmez bence. bilmiyorum ben böyle düşünüyorum. piyuu.
--spoiler--
-mete ve müzik öğretmeni sahneleri gelmesin diye dua eder oldum. normalde mete'nin her surat ifadesine, her mimiğine 'helal be yiğido' desem de, bu akşamki şu 'büyük adam' muhabbetinde mete'nin suratında kusacakmış gibi bir ifade vardı. aha dedim geliyo. öğür. öğür lan. ama yapmadı.
-bir hapisanede de herkes iyi anlaşsın, bacım sen de bizdensin moduna girsin, olmasın şu koğuş ağaları yahu. olmasın be.
-hakan senin ağzını yüzünü dağıtırım diyecektim ama, sağolsun ahmet halletti.
-caroline düzgün cümle kurmayı öğrenmiş. 'cemile boşanmayı kabul edecek mi bakalım' dedi. bir de 'bakalım' falan ekliyor cümle sonuna yelloz. ama sonra hemen özüne döndü. 'biliyor ben, çünkü ben kadın' dedi. çe çe çemile.. yok lan o başkaydı.
-osman.. ne diyeyim sana osman.. dert sahibi yaptın beni akşam akşam.
"gelme gelm-e"
ooof of!
-ölmesin lan berrin basarım o dizinin setini yemin olsun.
--spoiler--
başladığı haftadan beri her bölümünde ağlatmasını başarmış dizi. gelmiş geçmiş dramı bu denli içten yaşatmasını yansıtarak başarabilmiş dizilerden birkaçı.
gerçeği de şu?
her haneden bir alıntı var. sizin düzenli yaşantınızda olmasa bile ailenizin içerisinde bi yerler hep bi şekilde var.
boğaza oturuyor, hüngür hüngür ağlatıyor be sözlük. hele o osman, kıpıskırmızı gözleriyle buğulu gözleri ve titrek sesi yok mu? nasıl bi içtenliktir, nasıl bi benimsemektir rolü. yaşıyor resmen.
not: haftaya da ağlayacağını bilmek insanı bi garip yapıyor.
not2: mete'yle hocasının konuştuğu sahnede kadın nasihatını verirken içli titreyen bir ses tonuyla konuşması halinde bile insanın boğazı boğum boğum oluyor.
not3: berrin ölmesin, osman'a artık kim gül şurubu yapıcak yoksa. ölmesin bak ama. ölme berrin bak.
ayrı not(neden? aileden birisi değil çünkü):
karolin, boyun devrilsin canın çıksın karolin. sürtük.
detaylarıyla daha da güzelleşen dizi. mete inci öğrtemenle konuşurken gözünden yaşlar akar ve o yaşı öyle bir siler ki suratına tokat atar gibi. lan bende böyle silerim gözyaşımı sözlük bir tuhaf oldu içim.
Ali eve girme çabası sırasında Osman'ı gördü ve kalakaldıya işte o anda evde herkes ayrı telden bir şeyler söylüyordu. Sonra bir baktım fark etmeden herkes susmuş, biz de kalakalmışız bekliyoruz ne diyecek acaba diye. "Gelme baba" dedi yavrum. Gelde ağlama onunla beraber. Hiç iyi gelmiyor bu dizi insana. Müzik öğretmenin içine de filozof kaçmış ayrıca. O kadar çok iyi insan, kötü insan dedi ki sayamadım bıraktım.
Günün aforizması da Osman'ın iç sesinden gelsin:
--spoiler--
Beklemek; insanın hayat boyu ayrılamadığı, gölgesi gibi peşinde sürüklediği bir şeymiş.
--spoiler--
Ayrıca
--spoiler--
Ayça Bingöl'le yapılan bir röportajda 6. bölümün çok fena olduğunu, kendisini çok zorlayan duygusal anın yaşandığını söylemiş. Berrin ölmesin ama. Ağlamasın artık Osman.
--spoiler--
gerçek adı öyle bir geçer namaz ki olan tek perdelik komedidir. adamın biri öğlenleyin iş yerinden çıkar ve namaz kılmaya gider. kendini öyle bir kaptırmıştır ki; başını secdeden kaldırdığında tam bir gün geçmiştir. başka bir adamın gelip uyarmasıyla fark etmiştir ancak. adam merak edip sorar; -abi seni takip ettim ve bir şey söylemeye de çekindim, nasıl oluyo abi? ** adam hazır cevaptır: öyle bir geçer namaz ki; sen de anlamassın. der ve perde kapanır. bu oyun bir daha oynanmamış, oynanamamıştır * .
Son sahneyi izlemeden önce diyorduk ki, cemile bok varmis gbi, cemile bok varmıs gibi bosanmam allah bosanmam diyip hapislerde surunecek cunku buyuk osman sesi, berrinin osmana annesinin ne zaman gelecegini sordugunda, 'biraz beklicez' demesinin ardindan beklemekle ilgili biseyler soylerken '...hala bekliyorum...' dedi. Demekki cikamayacak hapisten. Tabi bir yandan da kesin bu ahmet bi çatismada falan ölücek,perişan olan berrin de maddi imkansizliklardan ötürü artik hakana evet diyip onunla evlenecek... Ammaaa gel gör ki berrınin durumu muallaka bindi..eger o olurse cemile o zaman kabul edip cikablr hapisten.ama bence olmeyecek.
- gecen haftalardaki kadar aglama duvari etkisi yapmadi bende ama yer yer yine gözlerim doldu osman'li sahnelerde.
özellikle cemile'ye sarilip "anne gitme, birakma beni." demesinde. o sahnede ilk kez ali kaptan'in oyunculugunu da begendim. kendisi benim icin aynali tahir'de ki mahalle kabadayisi rolündedir hala ve bu gece o rolden cikmayi henüz basaramasa da, büyükcene bir adim attigini itiraf etmeliyim.
ama baslangic sahnesinin fazlaca uzatildigini düsünüyorum. "benim annem dünyanin en iyi annesidir, o kimseye kötülük yapmaz." diye kesik kesik aglayan osman, "anne, anne, anneee" diye bagirarak arabanin pesinden kosan osman ve ekranlari basinda salya sümük aglayan seyirci kitlesi.
bu kadar abartmaya gerek yoktu ki, biz "baba gelme..."ye de agliyoruz sonucta.
- bu haftanin en iyi oyuncu oscar'i tartismasiz babaanne'ye gidiyor. muhtesemdi her seyiyle. kocaman gözlüklerinin altindaki yasli gözleri, agzindaki ege sivesi, dizlerine kadar cektigi coraplari, osman'la oynamasi, cocuklari toparlamasi, yenge'ye verdigi ayar her sey, her seyiyle mükemmeldi.
- bu haftanin en iyi yardimci oyuncu oscar'i da ahmet'e gidiyor.
"bir kere berrin o kiz degil!"
hakan'la kavgalari sirasinda berrin'in aglamasi üzerine yerden kalkarken attigi bakis bile yeter bu yorumu yapmama. kirk yillik asik adam böyle atamaz o bakisi, nasil bir konsantrasyonsa artik, helal olsun cidden.
"ahmet uyma ona."
bence de uyma ahmet. ilk bölümlerde gayet akli selim bir adamken, simdi iki lafa gaza gelip, gidip bogazina sariliyorsun adamin. nerde kaldi ideoloji, nerde kaldi savundugun ilkeler diyorum ahmet.
- "- ne kadar yedin?
- efendim?
- effendini yiyim!"
hanimagalarin suratlarina bakmak yetiyor valla adami cizeceklerini anlamak icin. yüzlerinde meymenet yok, iyi bulmuslar. anneannemin tabiri ile $imirlik akiyor her yanlarindan.
cemile'm yavrum senin isin ne olarin arasinda ya? iki günde harcarlar diyordum ben, ilk geceden dagildi agzin yüzün. ama kendine de getirdi o tokat seni. ondan önce "ben bi hata yaptim." deyip duruyordun ortalikta, sonra cenen acildi, buram buram edebiyat kokan cümlelerinle ders verdin hepimize yine.
"benim yuvam yikilacak ve hic bir sey olmamis gibi her seyi sineye cekecegim. aradan cekilip size mutlu bir hayat bagislayacagim öyle mi?"
"ben hapse dün mü düstüm ben? ben yillardir hapisteyim." oy oyyy.
- mete'yi de cok cok iyi buldum yine, bu cocuk nasil calisiyor rolüne merak ediyorum. resmen yasiyor cünkü mete'yi ya da mete'nin psikopatliklarini diyelim daha dogrusu.
gözyasini silmesi olayi mesela. ben kendine tokat mi atiyor diye düsünmüstüm, baktim hemen herkes de ayni seyi düsünmüs. demek ki cok iyi veriyor o duyguyu, göstermek istediklerini.
hele hele aylin ve berrin'e sarilma sahnesine bayildim. cok dogaldi, cok gercekti.
cakma psikolog ögretmen hanim'i sevemedim ben ama ya. bilmiyorum egreti geldi bana, hemen iki dakikada büyük insan ve kücük insan ayrimi, tahtaya gidip yazmasi falan cik sevmedim o sahneleri. fazla zorlama olmus bence.
- kavga sahnesi yine cok iyiydi.
"o baban degil, sokaktan gecen bir adam."
cok aci bir laf bu ya. benim aklim almiyor bu tür cümleleri. dünyayi babasi üzerine kurmus biriyim ne de olsa. ama en yakinlarimdaki insanlardan bir cocugunun babalari ile yasadiklari sorunlar tüm gercekciligi ile karsimda dururken, bu sahnelerde o insanlarin neler hissettiklerini az cok anlayabiliyorum...
- "o zaman mahkemeciler annemi biraksin."
"beklemek insanin hayat boyu ayrilamadigi, gölgesi gibi pesi sira sürükledigi bir seymis... bekledim... hala bekliyorum..."
osman, osman diyorum yine. ya da her kavgada agizlarina geleni söyleyip, sonra da orada oldugunu hatirladiklarinda tüm ev ahalisinin söyledigi vurgu ile söyleyeyim en iyisi. osmaaan, osmaann...
ablasinin okumasini istedigi kitap da kücük prens cikti ya, var mi daha ötesi?
bu diziyi sanirim osman icin izliyorum ben , o büyüyünce ne yapacagim bilmiyorum ama...
- ali kaptan senin ne kadar saygisiz bir baba oldugunu biliyorduk ama bir o kadar da saygisiz bir evlatmissin bunu da ögrendik bugün.
"anne acsana, gören de dostunu iceri aliyorsun sanir." bu ne ya? bu nasil bir cümle ya?
- son sahne ne peki??!
"- hangi ahmet?
- bizim ahmet.
- bizim ahmet??"
berrin gercekten öldü mü simdi? 5.bölümden harcayacaklar mi yani basrollerden birini?
berrin'in ölmeyeceği -ya da ben öyle umut ediyorum- dizi. lan öldürseler söylerler mi kız öldü diye, tüm heyecanı kaçar olayın. bence avukat ölecek ama adama neden kız dediler bilemiyorum. ayrıca osman'ı yirim. maşallah nazar değmesin çocuğa.
yine, bir dönem dizisi bizlere işaret etmiştir ki; solcuların hepiciği birer masum vatansever ve aşk insanları iken, sağcılar topyekün kalleş, taocu pezemenglerdir. ben değil, osman hiç değil, senaristler öyle diyor.
tanıtım reklamlarında zaman kelimesi neden diğerlerinden farklıdır anlamadığım dizi.ayrıca harika dizi helal olsun aşk-ı memnu boşluğunu süper kapatmışlar.
çok izlenen bir dizi. şaşırmıyorum tabii ki. ağlamayı, hüznü, acıyı seven bir milletiz.
şahsen ben de izliyorum ve moralimin bile bile içine ediyorum. manyak mıyım neyim. neyse...
ama bir de şu var diye düşünüyorum;
herkesin olmasa da, büyük bir kısmın "baba" karakterinden yana yaraları var bence.
osman'a ondan o kadar çok acıyor olabiliriz. kimimizin içindeki "baba nefreti"ni alevlendiriyor olabilir bu dizi.
hem erkan petekkaya da, vurduymduymaz, uçkuruna meraklı, uçkuru uğruna ailesini darmadağan eden, baba olmaya layık olmayan, adi, şerefsiz, utanmaz, pislik herifin tekini çok güzel onuyor. bu adamı izleyen birçok kişiye çok da yabancı değildir eminim bu karakter. belki ailesinden, yakın çevresinden, komşusundan, uzak akrabasından, arkadaşlarından böyle bir insan tanımış olabilir. çünkü çok gerçekçi.
ağlamaya her hafta bir adım daha yaklaştığım dizi.
bu hafta da ağlamayı son anda öksürme numarasıyla geri ittirdim. osman sıpasının kendi kendine hallenmelerine daha ne kadar dayanabilir göz pınarlarım bilmiyorum. caroline şıfrıntısı, seni bir tenhada kıstırırsam cemile'nin giremediği o 2 cm'lik payı ben kapatıcam ama dur bakalım.
--spoiler--
çünkü ben biliyor ben kadın
--spoiler--
tamam hadi sen kendini kadın zannediyorsun caroline anladım ama, bir de o ali malı seni kadın sanıp koynuna almıyor mu? sabır çekiyorum.
bana "kadın" ile "kadıncık" arasındaki farkı bir kez daha hissettiren dizidir..
bir yanda sevdiği adamın ve tek tek tüm çocuklarının üzerine titreyen,çamaşır,bulaşık yıkarken ya da hasta yavrusunun başında beklerken hayatın anlamını kendince çözmeye çalışan,ağlayabilen,gururlu,onurlu bir kadın ve anne..diğer yanda merhamet, vicdan fukarası,sırf egoları için yaşayan,gününün yarısını küvette köpük banyosuyla diğer yarısını da ayna karşısında geçiren insanda ağzının ortasına bi tane patlatma isteği uyandıran,erkeği -ki o karakterin erkekliği de tartışılır- 2 şırfınma ile fethedeceğini sanan mahlukat..
çemberimde gül oya'dan sonra ilk defa bir diziye "dizim" diyebiliyorum. bir yandan aile içi olaylar anlatılırken bir yandan siyasi olaylara değinmesi gerçekten başarılı bir çalışma olmuş. baymıyor insanı.
oyunculuklara diyecek söz bulamıyorum gerçekten. hepsi birbirinden başarılı. çoğunun ilk dizi projesi olmasına rağmen, kendini oyuncu sanan kişilerden çok daha iyi olduklarını kanıtlamışlar.
- bu haftanin en iyi oyuncu oscar'i tartismasiz babaanne'ye gidiyor. muhtesemdi her seyiyle. kocaman gözlüklerinin altindaki yasli gözleri, agzindaki ege sivesi, dizlerine kadar cektigi coraplari, osman'la oynamasi, cocuklari toparlamasi, yenge'ye verdigi ayar her sey, her seyiyle mükemmeldi.
