Bu aralar, çok sinirli, çok mutsuz, çok saldırganım. Benim normal şartlarda böyle olabilmem için, 100 fırın ekmek yemem lazım. Uzun bir süreç olması lazım. Ne oluyor anlamıyorum.
Bugün ilk defa daha önce gözüme takılıp beni kızdıran şeyleri görmezden gelip onlara takılmadığım bir gün yaşadım. Öncesinde suratıma bakıp sırada beklerken önüme geçenler, toplu taşımadan inenlere yol vermedikleri gibi tepelerine binenler, ses tonu gürültülü olanlar, taşıtlar için yeşil yanarken geçenler, telefonuna bakıp yürüyenler bende derinden gelen güçlü bir sövme isteği yaratıyordu. ilk kez bugün olmadı. Sinirlenmeye gerek yok çünkü bu ince düşüncesizlik ve kötü niyet salgını bitmeyecek.
Yine de hassas her insanın yaşadığı bir istektir. Sabır bir yere kadar dayanıyor neticede.
