Ölüm doğal birşeydir. insanı üzen ayrılıktır. ölüm şekli, ardında bıraktıkları, götürdüğü sırlar vs. ise durumu daha da dramatikleştirebilir. eğer ölen kişi nefret edilen bir kişiyse, o kişinin ölmüş olması, nefret eden kişilerin kalbinde bir ferahlama duygusu uyandırmaz. bilakis daha da körükleyebilir. yaptığı zulmün bitmesine sevinebilirsiniz fakat adalet duygunuz tatmin olmayabilir. her ne yapacaksanız, o kişiyle ilgili, bunu sağ iken yapmanız daha doğru olacaktır birçok bakımdan.
yaptığı zulmün bitmesine sevinirken, hesap soramadığım için üzülürüm. herkes önünde sonunda öleceği için, ölüm o kişi için ayrıca bir ceza olmaz.
Yaşam ruhun tutsaklığıdır. Ölümü Hz. Mevlana "Sevgiliye kavuşmak" (Allah`a kavusmak) diye adlandırmış, ölüm gününü "Düğün günü" olarak kabul etmiştir. insanların gerçek hayata geçiş yapmalarını kabullenmek gerekir. önemli olan doğru yaşamaktır. milyonlarca kişinin ölümüne sebep olmuş bir kişiye üzülmek ahmaklıktır.
ölüye bağlıdır.
başlığın açılma sebebi malum şahıssa sevinilebilir. ekran soytarısı dejenere makinesi. yanına seda sayan da gitse göbekte atardım. kağırtana kadar bas şimdi.
bir ölünün arkasından üzülmezsin, yaptıklarını eleştirirsin ancak bir ölünün arkasından sevinmek acizliktir, şerefsizliktir. cool gözükmek için, ben hiçbir şeyi takmam demek için kendini düşürmenin bir anlamı yok. sen bugün ölen birisine sevinirsen yarın da senin ölümüne sevinirler.
