sonunu bildiği halde bunu gözetmeden yaşamak.
hepimiz bir gün ölümü yaşayacağız, bunu herkes bilir. güncel hayatımızda bunu sürekli olarak akılda tutmak demek, her anını bunu gözeterek yaşamak anlamına gelir. böyle bir insan bir çok kötü huydan kendini koruyabilir. görünüyor ki biz ölüme hiç inanmıyoruz hergün her dakika her saniye birilerinin öldüğünü bile bile. inanmak bütün mesele bu. kendimize bile yalan söylüyoruz gerçekte ne bizi yaratana nede öleceğimize inanmıyoruz.
(bkz: ölümsüzlük)
günümüzde çoğu kimsenin gerçek bir ahiret inancı yok. sadece bu dünya için yaşıyor ve bu sebeple de gösteriş merakı bir hayli fazla oluyor. allah sonumuzu hayır etsin. amin.
Belki de "ben" dediğimiz şeyin ölümsüzlüğündendir. Belki de bu evren ve bu beden, sadece bir hapishanedir.
Susamışız bir kere ölümsüzlüğe. En mutlu anımızda aklımıza gelmeyen ölümü istemiyoruz işte. Neden istemiyoruz? Yoksa biz ölümlü değil miyiz? Biz kimiz?
