neyin kafasını yaşadığını anlayamadığım insanlardır. şu ölümlü dünyada her şey gelip geçerken, en büyük aşklar bile sona ererken gerçekleşememiş, devam edememiş bir aşk için üzülüp kendini harap etmek nedir allahını seversen?
ha diyeceksiniz ki ne yapayım unutamıyorum, çok acı çekiyorum, elimde değil. evet üzülüyor ve acı çekiyor olabilirsin kardeşim ama gayet de her şey elinde. o senin unutamadığın kişi şimdi kim bilir kimlerle ne yapıyordur? kim bilir kimlerle dans ediyor, ne evlere giriyor, ne barlara çıkıyor, hangi abuk subuk arkadaşlarıyla takılıyor, kim bilir kimlerle enseye tokat göte şaplak oluyordur? bunları hiçbir zaman bilemezsin, belki böyle biri de değildir gerçi ama en azından seni artık sevmediğini, unuttuğunu, umursamadığını biliyorsun. zaten seni umursasa ve sevse bu ilişki bir şekilde devam ederdi öyle değil mi?
dünya gerçekten gelip geçici. kimseyi kırdığınıza, üzdüğünüze ve hatta kimseyle yok yere tartıştığınıza bile değmiyor. sizinle yola devam etmeyen, hayatınızdan sonsuza dek çıkmış biri için boşuna üzülüyorsunuz. bu üzülmeleriniz ne size fayda getiriyor ne de onun geri dönmesini sağlıyor.
hele eğer kötü ayrıldıysanız o kişiyle, onun bu hale düştüğünüzü öğrendiğini düşünün. kendisini bir bok sanıp, sizin üzüntüleriniz ve acılarınız üzerinden kendisini tatmin etmez miydi? oh çok iyi olmuş hala ağlıyor zırlıyor salak demez miydi? sırf bu fırsatı vermemek için bile üzülmeye değmez. fani dünyada ancak değerli olanlara değer verin ve şu andan itibaren şöyle işlere üzülmeyi kesin. kendinize zarar vermekten başka bir şey geçmeyecek elinize.
unutmak farklı bir mevzudur. Her sevgili, insana ayrı şey kazandırır. bazen deli gibi sevmemeyi, bazen delilercesine sevebilmeyi, bazen acele etmeyi... Bu yüzden kimse eski sevgilisini unutmaz, sadece yeni sevgili insana eskileri aklının ucuna getirmeyecek kadar sevmeyi öğretebilir. Bu, yetenektir.
Giden biri için yas tutma süresinin çok uzun olmaması taraftarıyım.hayatında olmak istemeyen biri varsa üzülürsün.ama sonra yine kendini ve başkalarını seversin.
