Biyolojik döngüde gübreye dönüşeceği için. Edebiyata gerek yok. insanın çağlar boyu hayatta kalmasını sağlayan tek şey ölüm korkusudur. Soyunu devam ettirme içgüdüsü işte.
Ölüm bir yok oluş değil farklı bir boyuta geciştir. Henüz tatmadığımız bir şey olduğu için tedirginiz sadece. Dünyaya geldigimizde keyfimiz bozuldu ağladık ama şimdi gitmek istemiyoruz. Ölümden sonrasına da alışacağız dostlar !
Ölmekten korkmuyorum. günde en az üç kere zikrettiğim cümledir kendisi lakin oturup adam akıllı düşündüğümde öldükten sonra kaybedeceklerim daha hayatın başında olmam amaç ve ideallerimi gerçekleştiremeyecek olmam gerçekten korkunç ve beni geri vites yapmaya iter her zaman gerisi fasa fiso.
inaçlı insanlar cehenneme gitme ihtimalleri olduğu için, inançsız insanlarda yok olacaklarını düşündükleri için korkarlar. Korkunun ecele faydası yoktur panik yapmayın.
Ölüm tarif edebildigimiz en mantıklı şekli ile boyut degistirmektir. insanoğlu ölüm sonrasına dair bir fikir edinmemiştir ve bu büyük bir sırdır. insan zihni anlam veremediği olayları korkuyla anar.
esasında basittir bunun açıklaması. hiç kemiklerinizden biri kırıldı mı? ya da hiç ciddi şekilde yaralanıp ambulansla acile götürülüp apar topar ameliyat edildiniz mi?
cevabınız evet ise çektiğiniz acılar size ölümün karanlığını hatırlatır. zira iyileşme süreci, pansumanlar vs. adamı bezdirir.
işte o acılar ölümü hatırlatır. korkarsın.acı çekerek ölmek ihtimali korkutur insanı.
hayat bu nihayetinde acı çekmeden ölümün garantisi var mı?
Dünyada insan hayatının başlangıcından itibaren milyarlarca insan ölmüş olmasına rağmen ölümden sonrası hakkında elde hiç bir bilgi yoktur.
Çünki giden dönmemiştir. Rüyamızda kıçımızın açık kalmasından mütevellit bize el sallayan ak sakallı dedelerimizden başka ölümden sonra olacaklar hakkında hiç bir fikrimiz yoktur. Bizler de ölünce bize napıcaklar acaba, nereye gideceğiz, yanacakmıyız bilmem ne olacakmıyız diye triplere gireriz. Olay budur.
intihar eden insanların bile son anda pişman oldukları düşünülüyor. Neden? Ne olursa olsun nefes almayı seviyoruz çünkü. Bir şekilde kendi kararlarımız veriyoruz. Nefes alamadığımızı ve sonra ne olacağını bilmiyoruz. Ama annem derki inancı olan ölümden korkmaz. Bence haklı, Allah inancı ve aşkı büyük olan ölmeyi bir başlangıç olarak görüyor. Mevlana mesela. Ama ben. Ben korkuyorum. Çünkü yaşamayı seviyorum. Çünkü verecek hesabımda kara yanım ak yanımdan fazla.
