tanrı'nın çoğu kitabında iddia ettiği gibi ölümün bir başlangıç olmasına dair bir serzeniş...
evet, öyle olsaydı, olmalıydı. hani yeni okula başladığımız gün gibi, üniversiteye kazanmamız evleniyor olmamız gibi o günlerin gelişini bekleyebileceğimiz türden bir şey olmalı idi ölüm.
tanrı'nın iddia ettiği gibi ölüm bir başlangıç ise yani yeni bir hayat ise o halde neden ağlıyoruz ki her ölenin ardından? bu duygularımızla inandıklarımız arasındaki en büyük çelişki.
şayet her ölen iddia edildiği gibi tanrı'dan gelip tanrı'ya gidiyorsa mesele olmamalı. çünkü yeterince emin ellerde.
bir başlangıç olmalı idi elbet, şu yaşadığımız rezil rüsva hayatın üzerine bir bardak soğuk su gibi gelecekti ölüm. kana kana içecektik. huriler olmasa da olurdu. acılarımızın, ağrılarımızın bittiği bir yer var olmalı idi... ama yok ve olmayacakta.
