Barış manço öldüğünde ağladığımı hatırlıyorum. Cem Karaca, Neşet Ertaş, Sadri Alışık gibi onlarca değeri kaybettik hepsine çok üzülmüştüm. Yusuf Hayaloğlunu ölmeden önce dinlenme şansım olmuştu. Şimdi aynı şeyi Sezai Karakoç için düşünüyorum.
mesela bundan 10 sene sonra şimdilerin ponçik "sanatçıları" yavaş yavaş yaşlanacak ve normal olarak onlar da ölecek. Hiç sanmıyorum arkalarında bir barış gibi bir Sadri gibi kitle bırakacaklarını. Özlem ve hürmetle anılacaklarını. Aslına bakarsan anılacaklarını sanmıyorum. Sanatçı ardında bıraktığıyla sanatçı oluyor.
