sadece yorum yapabiliyoruz. asla ne demek olduğunu gerçekten hissedemeyeceğiz. en yaklaşılan zaman, ölmeden önceki son dakikalar. belki o zaman ölümün korkutan soğukluğu bir nebze olsun hissettirir kendini. fakat yaşadığımız sürece anlam yüklemekten başka diyecek söz yok üstüne. ölünce de "öldük" diyebileceğimiz bir zaman(!) olmayacak bence. zaten bunu diyebiliyorsak ölmemişiz, hala düşünebilip hissediyoruz demektir.
insanın ben hiç o hissi yaşamayacağım mantığıyla yaşadığı ; ama zamanı geldiğinde insanı hafifçe okşayan gerçektir. Her zaman ensemizdedir ; ama kalbimize dokunmadığı sürece problem teşkil etmez.
ölmek yolunu kaybetmek,
yokluğu hissetmek,
acıkmamak,deliler gibi koşup susamamak
evet susamamak
aşka,düne bugune yarına!
ölmek tamda o anda çakılı kalmak
gitmemek,dönmemek...
savaşı yaşamak değil savaş sonrasında kalmak.
ölmek hapsolmak çaresizliğe.
ve susmak azap çekercesine nefesini tutarken!
Öğrendiğinizde çok tuhaf oluyorsunuz, göğsünüz sıkışıyor ve birkaç ton ağırlıkla dolaşıyorsunuz. Kendinizi mi düşünseniz, sevdiklerinize nasıl söyleyeceğinizi mi, onların ne hale geleceğini mi bilemiyorsunuz. Herşey birbirine giriyor. Yapmak istedikleriniz ve yapamadıklarınız, aylaklıklarınız, koşturmalarınız. Herşey bir anda önemini kaybediyor. Ömrümü nasıl geçirdim, beni nasıl hatırlayacak, ne verdim ki ben bu dünyaya ne yaptım bunca yıl diyorsunuz. Sonra sevdiklerinizle gözgöze gelip söylemeye çalışıyorsunuz, nasıl söyleyeceğinizi planlamaya çalışsanız da boş, o an öyle olmuyor, donuyor herşey. Sonra teselli mi etmelisiniz, teselli mi edilmelisiniz çok karmaşıklaşıyor. Bir şey yokmuş gibi davranıyorsunuz, bakıyorsunuz bir süre sonra onlarda öyle davranıyor. Be heyhatt ben ölüyorum, üzülmeyin diye öyle davranıyorum ama kendinize gelin diye bağırasanız, kaçasınız geliyor. Ama manasız olduğunu da biliyorsunuz. Bir yandan hastalıkla mücadele, bir yandan alıngalaşan yapınızla, etrafınızla mücadele derken yoruluyorsunuz. Öncesinde atıp tuttuğunuz ölüm martavallarına bakıp gülümsüyorsunuz.
evet ne güzel söylemiş söyleyen. ölmek sorun falan değil ama ardımızda bizim yüzümüzden üzülen sevdiklerimiz ailemiz dostlarımız var. onları bizsiz bırakmak koyar adama. yoksa bir kişinin arkasından üzülcek çok kişi yoksa ölmekten korkmamalı.
