insanlar evlatlarını kaybediyor, tüm ailesini depremde ya da bir trafik kazası sonucu kaybediyor, kolu bacağı kopuyor ama yaşamak için çırpınıyor. Evladının aç kalması yüzünden insanlar en büyük acıyı çekiyor, savaşın ortasında yaşıyorlar, göçe zorlanıyorlar, tecavüze uğruyorlar. Sayfalarca yazarım, bitmez.
Bu insanlar yaşamak için büyük mücadale veriyorken ölmek istemek şımarıklık.
Her insanın zor dönemleri olabilir, herkesin olur ama bunu kontrol altına alamayacak kadar güçsüz hisseden kişi tedavi yollarını denemeli.
aslında bir teze göre de beyninizin bir oyunu demekde doğru olacaktır. keza insan beyni düşünmek ve öğrenmek için çabalar. fakat hayat bir süre sonra o kadar banal bir duruma gelir ki sadece robot olursunuz. hiçbirşey düşünmezsiniz , hiçbirşey üzerinde kafa yormazsınız sadece işinizi yapar eve gider yatar kalkar gene işinize gidersiniz.
beynin girdiği bu girdap sonucu önce depresif belirtiler gözlenir. yani ;
-çabuk sıkılma
-kolay nefret etme
-hiçbirşeyden tat alamama
-yeni birşey öğrenede zorluk çekme vb.
bundan sonra ise alt beyin öğrenmeyi kestiğinden ve işlevini yerine getiremediğinden sorgulamaya geçer ister istemez. bu durumda ise ;
-neden yaşıyorum
-hayatım amaçsız
-hayattan zevk alamıyorum vb. duygular geliştirir size. aslında beynin vermek istediği mesaj "bana birşeyler bul! yeni olsun eğlenceli olsun ve bana birşeyler öğret!"dir. fakat sizin amacınız olmasını isterken zorlayan düşünce yapınız , bazı durumlarda bu isteğin kuvvetlenmesini sağlayabilir.
keza "ne düşündüğümü benden iyi mi bilecen gerzek" diyenler olacaktır içinizde. sizin ne düşündüğünüz değil , alt beyninizin ne düşündüğü önemlidir. keza her istediğinizi düşünebilseydiniz , rüyalarınızda istediğiniz herşeyi yapardınız.
tavsiye ,
hemen kendinize farklı ve ilginç şeyler bulun. ilk başta zevk almayacaksınız , çünkü alt beyniniz hemen kanmaz. o yüzden bir süre zorlayın , kendinize geleceksiniz.
her insan hayatının belli dönemlerinde bu düşünceyi aklından geçiriyor sanırım.
mutsuz umutsuz olabilirsin, hayata tutunacak bir şey kalmadığını sanabilirsin veya çözümsüz bir hastalıkla uğraşıyor olabilirsin ama neden ölmeyi ister ki insan.
istemesende zaten ölmeyecek misin ?
zamanın gelmesini beklerken belki hayatının fırsatı önüne çıkacak, ben ne yapmışım nasıl ölmeyi istemişim diye kendine sormanı sağlayacak, bunun olabilmesi için karşına birinin çıkmasından önce hayatta kalmalısın.
böyle dönemden geçtiğine inandığınız insanları teşvik edici hareketlerden kaçının, çoğu intihar vakası planlanmış veya daha önce bir kere denemiş insanların ölmeyi becermesiyle sonuçlanıyor, sizin için o anda önemli olmayan bir cümleniz belki karşınızda umutsuzluk içinde olan bir insanı hayata bağlayabilir. ölmek için sarf ettiğin çabayı yaşamak için kullan sadece kendini düşünmek yerine başka birilerine yardımcı olmaya çalış, mutluluk sadece sana yapılacak şeyleri beklemek değil, başka insanları mutlu etmek insanın kendisini iyi hissetmesini sağlayan şeylerden biridir.
Daha 1-2 yıl önce intihar planları yapan ben aslında intiharın zavallıların seçimi olduğuna inandım ve savaşmaya başladım. Şu an mutluyum hayatta hicbir seyin o kadar da önemli olmadığını anladim. Etrafımdaki insanları siklemediğim doğrudur inan benimle ilgili düşündükleri, arkamdan konuşmaları umrumda bile değil ve beni hayata bu denli bağlayan şeyin ne olduğunu hala anlamiş değilim ama olseydim iyi mi olurdu orasini bilemem. Sanirim bilmekte istemiyorum.
insanın kullanabileceği bir düşüncedir.
Bazı içinden çıkılmaz durumlarda " ölmemden daha kötü değil ya " deyin bu sizi rahatlatır.
Rahatlayan beyniniz size çözüm bulmada daha yaratıcı olur.
Son zamanlarda inanılmaz sıklıkla yaşadığım dayanılması çok güç durum. Her gece uyurken sabaha uyanmamayı istiyorum, sabah uyanınca da kendimi tabuttan kalkmış gibi hissediyorum ve bu artık inanılmaz bir acı vermeye başlıyor. Bazen çok fazla, bazen az oluyor ama hiç gitmiyor bu istek, kafamdan atamıyorum bir türlü. Yaşanılan her gün eziyet haline gelmeye başladı artık. Ama inancım intihar etmemi engelliyor. Ölümü o kadar çok ister durumdayım ki sözlük, arkamda kalacak olanlar, benim için üzülecek olanlar zerre kadar umrumda değil. Sırf inancın yüzünden yaşamına son verememen çok daha fazla acıtıyor insanın canını. Gerçekten dayanılacak gibi değil.
tam da şu an istediğim şeydir. fiş çekmek falan olsa keşke öbür türlü götüm yemiyor. lan iyi bir hayatımda var aslında hiçbir ihtiyacım yok aq. mehmet pişkin gibi yalandan dolandan, belirsizlikten sıkıldım sadece. bi de hayatımda biri yok tabi onun da etkisi var. öyle bir şey olsaydı, yani gerçekten sevdiğim biriyle olsaydım ölmek falan istemezdim herhalde. ilişkiye inancımda kalmadı ki. fight club modunda takılıyorum şu an, her gün en iyi yaptığım şey, hiçbir şey yapmak.
yüksek bir yerde duruyorum, korkuyorum ya düşersem diye. düşersem çok acıtır mı? ya ölürsem, ne olacak o zaman? biri beni acılarımdan kurtarabilir mi? beni duyuyor musunuz? kimse yok mu ..
hesaplamalarıma göre bu gün 28 ci kez kalkıştım intihara, yine kurtardılar. çok canım yanıyor, ölmek istiyorum. ama her gün niye intihar ettiğimi unutuyorum ..
karanlık bir odaya koydular beni, cezalısın diyorlar. anne aç kapıyı diye bağırıyorum, duymuyorlar. kulaklarım duymamaya başladı, sanırım bayılıyorum. odanın bir köşesine yığılıp kalmışım. kapı açıldı annem geldi
- anne niye burda bıraktın beni??
- geldim işte, şimdi biraz uyu.
galiba annem ilaç verdi bana, gözlerim istemsiz olarak kapandı. kaç saat uyudum hatırlamıyorum, uyanınca yorgun hissediyorum kendimi. etraf çok sakindi, odamı düzenlemişler. ışıklı olmuş, oyuncak bile var. arkadaşlarımla oynamak için çok sabırsızlanıyordum, ali var bi de ismail en yakın arkadaşım onlar benim. babamdan izin aldım, bir saat oynamaya izin verdi. laf aramızda babam çok otoriter bi adam, annem iyi kalpli. ali var ya tam bir müzik tutkunu, ismail bazen çok canımı yakıyor. ama alıştım ben ona, hiç kızmıyorum.
bu gün yine ceza verdi annem bana, bardağı kırıp etrafı batırmışım. şimdi ellerimden cam parçalarını çıkarmaya çalışıyorlar. yeni bi kız geldi buraya. o benimle çok ilgileniyor, galiba bundan sonra bizimle yaşayacak. ellerimi şevkatle sarıyor, bu yaptığımı hatırlamıyorum. her halde uykulu iken oldu ..
annem ve babam gizli bir şeyler konuşuyor, yanlarına gittim ama beni istemediler. ellerimi tedavi eden kız beni odadan çıkarıp yine iyne yapmaya götürdü. her halde fena hasta oldum, çabuk iyileşmem için gerekli. kız yürürken, kolumu boynuna dolayıp belimden tuttu. 20 li yaşlarda alımlı bir kız, benden biraz büyük. galiba benden hoşlanıyor, ama bu iş olmaz anneme söz verdim hep yanında kalıcam.
uzun zamandır dışarı çıkmamış gibi, aralık kalan kapının ardından gözlerimi kamaştıran güneş beni çok mutlu etmişti. bedenim ağırlaşmaya gözlerim kapanmaya başladı, ama kendimden geçmemiştim daha
- iynesini yaptınız mı?
- evet, uyuyor şimdi
- kim bu, niye size anne diyor?
- 7 sene önce ailesini kaybetti, o zamandan beri burayı evi beni annesi baş hekimi de babası sanıyor.
- çok üzüldüm, kaç yaşında?
- 25, ama o 18 yaşında sanıyor kendini
- bunlar ne?
- müzik kutusu, buraya ilk getirildiğinde elindeydi. çok seviyor bununla oynamayı. bu da en sevdiği iyne
- üzerinde ne yazıyor?
- ismail ..
