eski türklerde gözlemlenen, mistik bir defin işlemidir. eski türk folklöründe at aynı zamanda, ad dediğimiz ismi de simgelerdi. adın metafizik olan soyut boyutu, onu kullanan kişinin kimliğini sembolize eder, ortaya koyardı. her zaman onunla birlikteydi. atın sahibi gibi elde ettiği ruhani yönü, ölümle diğer aleme intikal edeceğinden, ölen savaşçı atı ile gömülürmüş.
hala bile bazı kızılderili kabileleri, ölen muhafızlarını kullandıkları nacak ve baltalarla gömmektedirler.
ölüyle beraber eşya gömme, ölünün söz konusu eşyayı ölümden sonraki hayatında kullanması amacına yönelik olarak gerçekleştirilir. bu nedenle arkeologlar, bulunan bir mezarın ait olduğu kültürle ilgili teolojik çıkarımlarda da bulunurlar bu sayede.
