gözler kararır, eller yumruk şeklinde sıkılır ama kafi gelmez, bacaklar titremeye başlar, kaslar seyirir, dişler sımsıkı sıkılır. attığın yumrukla fil devirecek gibi hissedersin ama daha da tahrik beklersin, genelde olayın sebebi kişiler, hayali evrenlerde çeşitli fiziksel ve ruhsal işkencelere maruz tutulurken, öfke daha da parlar, bileylenir. sonu kavgayla veya kendine zarar vermeyle biter, sonrasında uyku gelmesi, halsizlik, yorgunluk, olağandır.
kanına karışan ilaç nasıl anında etki eder, öyle yayılıyor vucuduma. sıcaklığından anlıyorum ne kadar yoğun olduğunu. rengim değişiyor, düşüncelerim bulanıklaşıyor. mantıksız şeyler anlamlı gözükmeye başlıyor, delilere sempati besliyorum.
uyuşturucu gibi yayılıyor, zararlı olduğunu bildiğin ama vazgeçemediğin, kuvvetli hissediyorum , duvarları delebilecekmişim gibi geliyor. dişlerim kenetleniyor, ellerim benden bağımsız yumruklaşıyor.
ağlamak geliyor içimden, ama ağlarken içime kapanmak değil, her gözyaşım için bir yumruk atmak, kırmak, dökmek, parçalamak istiyorum.
insanı insan yapan her özelliğim kayboluyor, hayvana yaklaştığımı hissediyorum, sakinleşmekse hiç istemiyorum. yaşadığımı hissediyorum.
yaşadığımı o kadar yoğun hissediyorum ki bundan da öfke duyuyorum.
insanın kendisine yenik düştüğü en kötü duygudur. mantığını kaybeder, pozitif düşünme yetisini yitirir, kontrolden çıkar. insana en çok zarar veren duygulardan biridir. böyle durumlarda verilen kararları iki kere düşünmek lazım. insan öfkesine hükmedebilmeli.
öyledir ki;
öfkeyi anlamak için hakkında ne kadar okuduğun, duyduğun, hatta gördüğün yetmez.
sadece gerçekten yaşaman gerekir ve damarlarının kaynadığını hissedince insanların nasıl kötülük yapabildiğini anlamaya daha yakın olursun.
Hayranı, hastası olduğum death metal grubu lamb of god'ın 2004 ashes of the wake albümünün ilk parçası olan ''laid to rest''te 02:48'de başlayıp 03:02'de sonlanan ''failure!'' haykırmasıyla oluşan duygudur. Şarkı başlı başına bir öfke oluşturur bende ama failure kısmı öfke x10000 yapar, etrafınızda olan şeyleri(ne olduğu fark etmez) tekmeleyip dağıtmak, parçalamak istersiniz.
'' ÖFKE BiR ADRENALiN BAĞIMLILIĞIDIR!
Öfkelenme anında vücudumuzda adrenalin hormonu salgılanır. Bu da kendimizi güçlü hissetmemize neden olur. Güç bizim en çok sevdiğimiz duygulardan biridir. Ancak öfke aracılığıyla kazanılan bu güç hissi, sağlık açısından oldukça pahalıdır ve ayrıca akıldan yoksundur! Eğer güç akılla birleştirilmezse oldukça yıkıcı olabilir ki, öfke anındaki tehlike de budur. Çünkü öfke anında beynimiz için ayrılan enerji miktarı azaltılarak, kollar ve ayaklara yüklenir (bu ilkel bir savunma mekanizması olmasına karşın, 21. yy. insanında da taş devrindeki insanda olduğu kadar faaldir!) Bunun sonucu da zeka seviyemizde ciddi bir düşüş olur. Bir başka deyişle akıl ve öfke bir arada bulunamaz!...''
