yaşanmışlıklarla sanırım öfke duygusu da gitgide azalıyor,
bende öyle oldu en azından.
insanlara öfkelenmiyorum, insanlara öfkelenecek kadar güvenmiyorum.
keşke çok öfkelensem de birşeyler hissedibiliyorum demek ki hala demeyi istediğim çok an oluyor ama işte zamanla bu hale geliniyor ne yazık ki.
öfke duygular içinde kullandığım en iyi silah. belki keder ya da sevinç gibi sibopça şeyler öngörülür ya da engellenebilir ama öfke öyle mi? intikamın sonunda vaad edilen öyle huzur verici bir duygu vardır ki tuzağa hep düşerler. hakkımda gerçekleri öğrenmek istediğim kişileri hep kışkırtırım ve gerçekleri kusuverirler
farkında değiliz ama esnaf, komşu, öğretmen, taksi şoförü, hepimiz o kadar öfke doluyuz ki. aslında hiçbirimiz günlük işlerimizi yapmıyoruz, barutumuzu arıyoruz patlamak için. o kadar boğazımıza kadar geldi ki yemek yiyip su içemiyoruz. belki iki saat önce ankara cebeci'de, iki tane çocuğu linç etmek üzereydi 15 kadar iri kıyım. yazık günah dedim önce dayak yiyen çocuğa, yerlerde sürükleniyor, kafasına yemediği tekme tokat kalmadı. yarı bilinçli yarı bilinçsiz kaldırdı kafasını, iki kişilermiş meğerse. sallana sallana kaçtılar kalabalıktan. bizim yürüdüğümüz güzergahta devam ediyolar. biz "yapmışlardır bi' şey" desek de "yazık" falan diyoruz kendi kendimize. öfkeden sağa sola vurmaya başladı çocuk, reklam panolarına, trafik lambalarına. hızını alamadı en son kızın birine geçirdi yumruğu bi' yüz metre kadar ilerimizde. lan noluyo demeye kalmadan anladık kim bilir ne içtiler, çektiler de o kafadalar, yedikleri dayağın on katını da hakettiklerini anladık o anda. "ulan bi' posta da biz mi girsek" diye düşünürken 10 metre yürümeden bu dangozlar, önceki olaydan bunları takip eden bi' taksi şoförü haydar ile kesti önlerini. ardından da bi' bisikletli. adam da bize doğru kaçmaya başladı. koş yakala derken bize gelmeden yerle bir ettiler adamı, kafasına tekmeler. resmen linç. ne böyle dayak yedim hayatımda ne de böyle bi' kavgada bulundum daha önce. dehşet, iki dakika daha dursa o adam orda, yaşamaz. ağız burun kan. üzüldüm adama bi' ince. çünkü aşşağıdakilerin hepsinin dayağını yedi o adam;
taksi şoförü, esnaf, komşu, karı - koca - sevgili, dayı, BABA.. pkk'nın, pazartesi'nin, rte'nin, rusya'nın, pyd'nin, suriye'nin, ankara'daki patlamanın, aldatılmanın, özgecan aslan'ın, borcun, faturanın, mutsuzluğun ve nicesi. hepsinin dayağını yedi hıyar ağası. acıdım, insani yanım ağır bastı sanki en son o kadar dayak yediğini görünce. biri de çıkıp sikmedi ki o yanımı benim..
kim bilir onlar da eve gidip karısını kızını dövecek, şu yedikleri dayağın hatrına.
şiddetli bir haksızlığa uğramışlık ve aldatılmışlık duygusundan kaynaklanan ve bundan sorumlu tutulan kimseye kusulandır. kalbe girmemelidir, kalbe giren öfke def edilmelidir. yoksa insanı yer bitirir.
korkuyla birlikte beyinde amigdala tarafından kaydı tutulan her türlü fevri çıkış.aşık kişilerde beynin bu bölgesi baskı altına alınır ve kontrol edilmesi zor bir hal alır.
insanları öfkelendiren sebeplerin başında engellenme, önemsenmeme, aşağılanma, keyfi bir tutumla karşılaşma ve saldırıya uğramaktır. insan haz yaşamaya dönük bir canlıdır. Yeni doğan bir bebek hayata haz duygusunu yaşamaya yönelik başlar. insanların haz duygusunun önüne çıkan düzenlemelerin başında eğitim ve terbiye gelir. Haz dünyasını engelleyecek her durum, olay veya kişi, insandaki öfke duygusunun en başta gelen sebebidir. insanların neden öfkelendiği esas olarak aynı sebebe dayansa bile, her dönemin kendine özgü engellenmeleri vardır. Çocukluk döneminde eğitim, terbiye ve çocuğun isteklerinin karşısına dikilen yasaklar çocuğu öfkeye sürükler. Ergenlik dönemindeki genç, iki temel istek arasında sıkışır. Bir taraftan aileden kopmak, bağımsız olmak isterken, diğer taraftan güvensizlik ve yetişkinlerin desteğine duyulan ihtiyaç, çatışma ve öfkeye sebep olur. Yetişkinlikte rekabet şartları, sorumlulukların getirdiği zorunluluklar insanı engeller ve öfke doğurur. Bu arada reddedilme duygusu, ister toplum tarafından, isterse aile veya arkadaşlar tarafından olsun, insanda şiddetli bir öfke doğmasına sebep olur. Orta yaştan ileri yaşa geçenlerde, gelecekle ilgili güvensizlik ve bunun getirdiği belirsizlik, yaşın getirdiği sınırlamalar engellenme duygusuna ve öfkeye yol açar. Bütün bu söylediklerimden de anlaşılacağı gibi, insan için bu saf anlamıyla özgürlük, isteklerinin mutlak olarak karşılanması ve haz duygusunun yaşanmasıysa, yaşadığımız çağ, özgürlük görünüşü arkasında kesin sınırlar ve çerçeveler getirmektedir. Bu da insanın haz duygusunu dilediğince yaşamasını engellemektedir.
SAĞLIKLI ÖFKENiN ORTAYA ÇIKIŞ BiÇiMi
Her şeyden önce şunu belirtmek gerekir ki, öfke normal ve sağlıklı bir duygudur. Öfkesinden veya kızgınlığından ötürü insanın kendisini suçlu hissetmesi doğru değildir. Sağlıksız olan öfkenin saldırganlığa dönüşmesidir. Engellemeler bir enerji doğurur. Bu enerji yapıcı da kullanılabilir, yıkıcı da. Sağlıklı bir biçimde dışa vurulmuş bir öfke amaca yöneliktir, çoğunlukla toplumsal olarak kabul edilebilir bir biçimdedir ve çok kere uzun vadede kişiye yarar getirmesi mümkündür. Öfkenin sağlıksız olarak dışa vurumu ise saldırganlık ve şiddet biçimindedir ve en büyük zararı kişinin kendisine verir. Öfke ne kadar açık ve doğrudan ortaya konursa, o kadar çocukça olduğu düşünülür. Çünkü çocuklar öfkelerini açık ve doğrudan ifade ederler. Bu sebeple öfkelerini yenemeyen, onları kontrol edemeyen ve olduğu gibi ortaya koyan kimselerin duygusal açıdan olgunlaşmadıkları kabul edilir.
YAPICI ÖFKE
Öfkenin sağlıklı ve normal bir duygu olduğunu yukarıda belirtmiştim. Yapıcı olarak kullanıldığında öfke, zihinsel ve bedensel güç verir. Öfkeden yapıcı olarak yararlanmak için üç şart gereklidir. Birincisi, öfkenin esiri olmamaktır. Buna öfkeyi kontrol etmek de diyebiliriz. Öfkenin kontrol edilemediği durumlarda, kişi başlangıçta gitmeyi düşünmediği kadar ileri gidebilir. Böyle bir durumda kontrol kişinin elinden çıkmış, bir yönüyle ortaya çıkan durumun akışına kalmış ve bir yönüyle de karşı tarafın eline geçmiş demektir. ikinci şart, kişinin öfkesini bastırmaya planlanmış olmamasıdır. Kişi, öfkesini kabul etmez ve bunun normal yollardan dışavurumundan kaçınırsa, bu durumun doğurduğu tepkinin sonucu, sağlıksız bir öfke patlaması olarak ortaya çıkabilir. Üçüncü şart, toplumun öfkenin dürüst ve doğrudan ortaya konuşunu kabul edebilir bir yaklaşıma sahip olmasıdır. Bazı toplumlar, bazı gruplar arasında öfkenin ortaya konmasını hoş karşılamazlar. Örneğin, kadınların erkeklere, küçüklerin büyüklere doğru yollarla ifade edilse bile öfkelerini ortaya koymaları doğru olarak kabul görmez. Hiçbir zaman unutmamak gerekir ki bastırılmış olan ve kabul edilmeyen öfke, dolaylı ve zararlı yollardan ortaya çıkar. Bu nedenle öfkenin işaretlerini tanımak çok önemlidir.
nerede ve nasıl kullanıldığı ile anlam kazanır öfkede..
Hitler gibi 38 milyon kişiyi öldürtüyorsa yıkıcıdır, korkutucur
Biri sizi sevmiyor diye bağırıyorsanız çocuktur ama sevimlidir.
Biri size saldırdıgında bana ne yapıyorsun diye bağırıyorsanız korumacıdır.
Sevgiliye öfke sonrası daha güzel dokunuyorsanız yapıcıdr.
sahi kim söyledi bize asla öfkelenmemizi?
