elinde çöpüyle uzun bir mesafe yürümek zorunda kalacak ve çöp kutusu bulamadığından bir büfenin algida logolu çöp kovalarına çöpünü atarken utanıp sıkılacak insandır.
resmen benimdir o. ufacık bir jelatini bile yere atmayıp çöp kutusu arar, ona atarım. hatta bazen bulamam, sonra atarım derim ve unuturum. o çöp o cepte 1-2 hafta kalır. sonra annem de 'manyak mısın sen eve niye çöp getiriyosun' der.
Benimdir. Sabah işe giderken karda kışta temizlik işçilerini görüyorum. Ben titreye titreye otobüse binmek için hızla giderken adamlar yerdeki çöpleri tek tek topluyor. Bunu görüp hala inatla sağa sola çöp aran varsa zaten insanlığını sikeyim onun.
Elimden geldiğince yaptığım ama bazen imkansıza yakın bir şey. Çöp kutusu çıkmadı lan yolda bir de yürüyecektim elimde iki çöple nerdeyse 1 km yürüdüm bi bok yok mecbur attım.
sabah içtiğim muzlu sütlerin pipetinin o jelatinini yere atmak yerine cebime attım hep. sonra bir baktım cebim o jelatinlerle dolmuş hep.
olması gereken davranıştır. bir insanı bu yüzden takdir ediyor oluşumuz aslında kötülüğün normalleştiğinin, normalin ise iyi gözüktüğünün bir göstergesidir.
