25 yaşa göre çok ölüm gören biri olarak söylüyorum ki insanı ruhsuzlaştırıyor sözlük. ilk gördüğüm ölüm ise çoğu kişinin Belki hiç karşılaşmayağı ve kaldıramayacağı bir ölüm. 9 yaşındaki bir çocuğun gözlerinin önünde amcasının kurşunlanması, üstelik en büyük amcası tarafından yapılması bunun, kolay kolay izleri atılamayan bir olaydır.
Hele gördüğüm trafik kazaları. Hep bana mı denk geliyor arkadaş dedirten cinsten.
Artık takmıyorum sözlük biliyor musun? Ölmekten de korkmuyorum. Belki hapis cezası olmasa öldürmekten de korkmam. Ve Artık ölü görmek acıtmıyor içimi. Ve ne zaman girsem hastane morguna yahut ne zaman çevremde biri ölse, allah rahmet eylesin deyip geçiyorum Artık.
