insan toplumla çatışır, başta ailesi olmak üzere tüm insanlıkla sorunları vardır, kolay kolay bir şeyi beğenemez, takdir edemez. çok zeki olmak aslında doğanın işleyişine pek uygun olmayan kötü bir mutasyondur. down sendromlu olmak gibi, otistik olmak gibi bir bakıma...
temel ihtiyaçlarını giderebilecek kadar zeka en güzel şeydir yani. uyumlu olursun, kendinle-toplumla, barışık olursun. yabancılaşmak gibi dertlerin hiç olmaz.
birey bazında aslında doğru bir saptamadır. araştırmalara göre 120-140 arası iq, yani gayet de kafası çalışan insanlar toplumsal anlamda başarılı, sosyâl kişiler olabilirken 140'ın üzerindeki her puan sizi toplumdan daha da soyutlayan, insanlardan uzaklaştıran ve onlara karşı tahammülsüzleştiren, bilimle ya da sanat gibi spesifik işlerle ilgili olmadığınız sürece de kariyerinizin içine edebilen bir şeydir.
buna ek olarak zekânın tek boyutu olmadığını, farklı türleri olduğunu; bu türlerden birinin aşırı gelişmesinin diğer bir ya da birden çoğunu olumsuz etkilediği de ortadadır. zaten bu yüzden iq testi genel bir fikir verse de kesin sonuç beklenmemesi gereken bir şeydir.
hele ki bu zekâ size olgular arasında başkalarının göremedikleri paternleri görmeyi sağlıyorsa ve iyi niyetliyseniz sıçtınız. nicel olarak hep tek başınıza olur, toplumun nedenlerini aslında bilmeden yaptıkları mallıkları düzeltmeye çabalar durursunuz. çünkü daha iyisinin çok mümkün olduğunu ama toplumun hep bunun aksine hareket ettiğini görürsünüz. ve insanları kandırmak kandırıldıklarına inandırmaktan çok daha kolaydır.
insanları üzmek istemez, hatta onların iyiliklerini istersiniz ama bu onlara tepeden bakma gibi görünür. bu bir bakıma doğrudur da. ortalama insan kendi iyiliği için fazlasıyla aptaldır. hani ortalama birey down sendromundan muzdarip insanları nasıl görüyorsa, siz de ortalama insanı öyle görürsünüz. bunda da haklısınızdır aslında. down sendromlu bireyin ortalama zekâsı 50, sıradan insanın 90, sizinki 140 ve üzerindedir. yani sıradan insan sizden çok down sendromlulara yakındır. zekâ yükseldikçe bu keskin çizgi daha da belirginleşir. iq seviyeniz 160'ın üstüne çıktığında ortalama insan bonobolara sizden daha yakındır.
hâl böyleyken sizden çok down sendromlulara yakın olan bireylerin yaptıkları sizi etkileyen tercihler size daha da batar. zaten iyi olmayan toplumsal ilişkileriniz hepten boka batar. hele hele kapalı, geri kalmış ya da genel anlamda bağnaz/yobaz bir toplumda yaşıyorsanız bu size linçle bile geri dönebilir.
bunlar işin bireysel boyutu. bir de toplumsal boyutu var. çok zekî insanlar bugün hepimizin hayatlarını kolaylaştıran, iyileştiren gelişmelerin doğrudan sorumlularıdırlar. ancak bu geneline mutluluk getirmemiş, aksine derbeder etmiştir.
yani 140 civarında bir iq değeri sizi toplum nezdinde gayet başarılı yaparken 140'ın üzerine ekleyeceğiniz her puan, onlar için ne yaparsanız yapın, en iyi olasılıkla toplumun sizi iplememesi, en kötü olasılıkla ise linç etmesine yol açar.
çok zeki olmanın bir diğer kötü yanı da, bunu bir şekilde belli ettiğinizde vasat ve vasataltı tiplerin nefretine ve öfkesine nail olmaktır. bu tür başlıkların altında bu tipleri analiz edebilirsiniz hem çok zeki de olmanıza gerek yok, aptallık kolay farkedilir.
tanımda zeki olmanın tanımı değil egosit, farklı dünyalarda yüzen başkalarından uzaklaşıp onları beğenmeyen bir insanım tanımı yapılmış. gerçekten zeki insan her türlü durumu ve insanı tahlil edebilir. isterse onların seviyesine inip onlarla da iyi anlaşabilir. veya kendine başka yollar çizebilir. anlamıyorum ki nedir bu milletteki kimse beni anlamıyor tribi. az çıkın şu ergenlikten.
