kendi kendinle sohbet edip dertleşiyorsan, zaman zaman kendinle çelişkiye düşüp tartışıyorsan
telefonuna bahis siteleri ve operatör şirketi dışında mesaj atan olmuyorsa
ölsem anca 3 gün sonra apartmana yayılan kokudan dolayı farkedilirim diyorsan
''iyi ki varsın'' lafını sık sık duymuyorsan
çevrende bulunan insanlara gerçek benliğini değil de sahte yüz ifadeni takılıp, sahte samimiyetler kuruyorsan
geceleri boğulacak gibi olup, karanlığı yırtma isteği geliyorsa
mis gibi yalnızsınızdır. güzel bir şey değildir. kafa dinleme temalı bir yalnızlık değildir bu o farklı konu, bu kalabalıklar arasında yalnız kalıp kendini soyutlaştırmadır. ciddi bir durumdur. çoğu zaman intihara sürükler ya da mantıksız kararlar aldırıp saçma salak işler yaptırır bu durum.
Bilinmek isterdim ve elimde olsaydı bir dünya yaratırdım.
Gör ama dokunma, kokla ama tatma gibi kurallar koyup kenara çekilip izlerdim.
Ve beni tanıtan kitaplar yazıp gönderirdim.
En son sıkılır dünyamı resetlerdim.
Ama hâlâ yalnız olduğumu farkederdim, çünkü yalnızlık bana mahsusdu.
insan gerçekten de merak ediyor. mesela herkesin çok rahat iletişim kurduğu, oturup sohbet ettiği, çıktığı, seviştiği kadınlara ulaşamamak için bile ciddi bir günah işlemiş olmalıyım. hayallerim gerçekleşmiyor. anlam bulamıyorum. kendimden çok ailem üzülmesin diye susuyorum ama öfke içimde her gün büyüyor. bunları neden yaşamak zorundayım ki ? cidden hak etmediğini bildiğim, afedersiniz, mallar bile mutlu olurken ben neden bu kadar olumsuz hissetmek zorundayım ?
bazı insanların gerçeğidir. ya bir tür günahtan ötürü lanet ya da bir tür ceza Allah' tan... inşallah Allah bir gün bana ışık gönderir. çünkü kayboldum ve çıkışı bulamıyorum.
