başıma gelip, üstüne red de edilince, uzun süre şokundan çıkmadığım, "ben şimdi ona tekrar aynı gözle nasıl bakarım" diye düşünmekten kendimi alamadığım fena hadise.
içinden çıkılması zor bir durum, şöyle ki; hadi çıkmaya başladın, harika vakit geçirdin, ama bir zaman geldi ayrıldın, ya sonra? o kadar, arkadaş olarak yaşadığın güzellikler ne olacak? benim başıma ilk kez geldi, acaba çıkmamış olmam iyi mi oldu diye çok düşündüm. medeni olup tekrar görüşmeye kalkınca, ister istemez aklıma geliyor o bastırılmış duygular. karşıdan ne kadar hayır cevabı alsan da, olmuyor işte, o düşünce kolay kolay silinmiyor. insan kıyamıyor da silip atmayı. bir kere gördün hoşlandın, hemen durumu açıkladın, ok, o sorun değil, red cevabı alsan bile, unutması kolay olur, çünkü bir daha görüşmeme gibi bir lüksün var. ama bu meret öyle değil ki. atamazsın, çünkü bir geçmişin var, yokmuş farz edemezsin çünkü hep önündedir. bu boka sarılmamanın en iyi yolu, hiç mi arkadaşından hoşlanmamak. bazı dogmalar yüzünden, ilişki yaşamaktan korkar olduk. ya aşık olacaksın, ya da arkadaş. ortası yok... toplumun bize getirisini yaşamak kadar saçma bir şey yok kanımca. ona bakarsanız, insan da aslında, çok eşli olmak için uygun bir varlık ama, mantığımız ve öğretilerimiz bunu engelliyor. arkadaşından mı hoşlandın, eyvah ne halt edeceğiz şimdi?! sevgimi içime gömüp, yokmuş gibi mi yaşayayım, yoksa açılıp; olumlu ya da olumsuz cevabı mı bekleyeyim? olamaz, ya sonunda arkadaşlığımız biterse? ya, bir siktir git!!...
karsi cinsten biriyle harika bi arkadasliginiz var, ne güzel. her sey harika gidiyor, inanilmaz iyi vakit geciriyorsunuz, daha da güzel. fakat birden artik ona karsi arkadastan baska hisler de beslediginizi farkediyorsunuz, bak bu kötü iste. ve isler öyle bir noktaya geliyor ki, ya her seyi anlatip arkadasligi öldüreceksiniz, yada hic bir sey anlatmayip kendinizi...
is bu noktaya gelince gercekten de oturup iki kere düsünmek gerekiyor, cünkü secim yaptiktan sonra bir daha geri dönüs,gecmis diye bir sey yok. secimini yapacaksin, ve malesef her secim bir kaybedistir ayni zamanda...
basima gelmedi simdiye kadar. eger bir gün gelirse ama öyle kolay silip atamam gecmisi sanirim, arkadasim olmarak kalir yani hep...ötesi yok, fazlasi yada eksigi de...
hernekadar karşı cinslerin kardeş gibi olabilecekleri yanlısı olsam da şu sıralar erkeklerin her gördüğü kızı yatakta hayal edebiliyor oldukları tezini kendi içimde çürütemiyorum..
bazen arkadaşlık öyle bir hale gelir ki o insanı hayatınızda tamamen yer almasını istersiniz,
hemde her yönden bu kadar da iyi anlaşıyorken.
birinin hayatımızdaki yerine karar vermek zordur,
onu arkadaş olarak seçerken belkide ondan vazgeçmişizdir.
insanın başına gelebilecek en karmaşık durumlardan biridir,
karar vermek zordur,
seçmek ya da vazgeçmek;
yani seçmekten vazgeçmek.
sonuç olarak elde ne bir sevgili ne de çok sevilen tapılan kanka kalır, kala kala çok yıpranmış bir kalp ve kimseye asla güvenmeyecek bir insancık kalır..her duyulan şarkıda, bakılan yerde izine rastlansa da o insanın artık hayatınızda yoktur. hayatınızın tamamıyken birden hiç olur, yok olur..yitersiniz, bitersiniz...zamanla kapanır yara, ama dışardan kapanır, içine hep kanar..
