manyakça bir şey. böyle bir şey var. aşırı yalnızlıktan komaya girmeden hemen önce "ya aslında evde bi hayvan olsa" diyor insan zaten evde bi hayvan olduğunu umursamadan.
sonra hemen "yok kedi olmaz. köpek hiç olmaz" diyen kalabalık balığa yürüyor.
renkli renkli balıklar seçiyor. yetmiyor değişik değişik taşlar koyuyor bir hevesle. "vatoz da alalım temiz olsun" diyor her şey çok düzgünmüş gibi.
yalnızlığı geçmiyor. balıklar ölene kadar birlikte üzülüyorlar. sonra boş akvaryum, aylar, yıllar sonra yeni yalnıza ödenç verilmek üzere bi kenarda bekliyor. balıklar, mutsuzluğu emmiyor amk!
