Pikachu, garfield, cedric ve cips paketlerinden çıkan tasolar, max stix çubuğunda bedava çıkan dondurma çubukları ah güzel yıllarım keşke dönüpte çocukluğuma geri gelmesem.
Karlı bir manzara veya yılbaşı temalı kartpostallar.
Eniştem emekli komiser. Malatya’da görev yaparlarken önemli günlerde halamla birlikte yollarlardı. Arkasında sıradan klasik cümleler, benim de gözlerimden öperlerdi mutlaka. O kartpostalda ismimin geçmesi çocuk aklımla beni müthiş mutlu ederdi. Kartpostaldaki görsele her ayrıntıyı ezberlercesine bakardım. O durgun beyazlık, evin içinden çıkıp karlara vuran sarı ışık, dumanı tüten baca ve hatta bazen simlerle yapılmış yağan kar... hepsi çocuk muhayyilemde müthiş etkiler, hayaller bırakırdı. Şimdi ne zaman kar yağsa ben o kartpostallardaki görüntüyü az da olsa yakaladım sanırım.
Sokakta arkasından bir tabak yemekle koşulan o çocuklar ve annişleri. Anneler çocukları eve gelip yemek yemiyor diye böyle bir çare bulmuştu. Bir tabak yemek bitene kadar çocukların arasında koştururlardı. Müthiş ideal ve ilgili annelerdi, herkesler görsündü. Prens ve prensesleri hiç yemiyorlardı, hep iştahsızlardı, oyuna dalıyorlardı.
Yaş oldu 69, beynimin içinde hâlâ oturup bu salakların bir tabak yemekle etrafta koşturmasını izliyorum. Sanıyorum ölmeye 8 dakika kala bu salaklar beynimin etrafında ellerinde tabaklar ile koşturmaya devam edecek.
Ha bir insan tabakla koşturan anneleri neden travma haline getirir, o da benim salaklığım tabii. Olsundular.
