ilkokul da altıma sıçmıştım servise binmeye utanıp eve kadar 3 km götüm de 1 kilo bokla gelmiştim eve almadılar kapıda soydular. Bok götüme yapmıştı sıcak suyla zor çıkardık. Daha ne olsun.
Gece yataga girince evde besledigin baligin dahil tum sevdiklerinin ölümünü düşünmek. Bir kisminin su an burada olmamasi ve cocukken olumunu dusunerek uykularini kaciranlarin artik o kadar da bir sey ifade etmemeleri. Cocuklugun en guzel yanı kotuyu, kotuleri ve kotulukleri henuz kesfetmemis olmanin verdigi masumlukla herkese duyulan derin sevgi. Simdi kose bucak odalara kacip evde yok numarasi yaptigimiz kim varsa, cocukken bu gece burada kalin diye arkalarindan aglayacak kadar severdik herkesi ve onlarla paylasilan anlari. Bu duygulara artik asla sahip olamayacagimizi bilmek ic burkar.
biz çok şanslıydık. dışarıda oyunlar oynardık. şimdiki çocukların öyle bir alanı yok. daha doğrusu alanları sınırlı. hiçbir zaman da bilemeyecekler. o zamanki çocukluk olsa yine yaşamak istenir de şimdiki çocukluğu görünce insanın yetişkin kalası geliyor.
