karanlıktan korkmak. bir de buna bağlı olarak herhangi bir odanın ışığını kapattıktan sonra usain bolt gibi koşma olayı var ki bütün çocukluğumu özetliyor.
Çocukken, kuzenimle 'The Exorcist' filminin sinemasına gitmiştim. Filmdeki, müzikler ve efektler beni çok etkilemişti. Baş roldeki kızın, şeytan suretindeki , sahnelerinde ben gözlerimi kapatırken , kuzenim gayet rahat bir şekilde izliyordu. Ona ''nasıl bakabiliyorsun?'' diye sorduğumda bana şu cevabı verdi ''öyle gözlerini kapatıp izlenmez ki, o sahnelere bakarak izlemek daha keyifli'' diye cevap vermişti. Film bittiğinde , ben filmin etkisinde kalıp , korkumdan , bir hafta boyunca tek başıma uyuyamamıştım ama kuzenim gayet memnun ayrılmıştı.
korku filmlerinin büyük etkisi vardır.
(bkz: chucky) tuvalete bile aile büyüklerinden biriyle giderdim. kapıda beni bırakıp kaçtıklarında ortalığı inletirdim.
bir film daha vardı o zamanlar izlediğim ama adını şu an hatırlamadığım.filmde bebek bakıcısı öldürdüğü çocukları ağacın dibine gömüyordu. o yüzden bebek bakıcılarından hep korkmuştum.
kafamı yorganın altından hiç çıkarmamak, hali desenlerini korkunç yatratıklara benzetmek.
gerçekten hastalıklı bir bünyeymişim.
