çocuk sadizminin en masum denekleri. benimkine uçmayı öğretmek için bahçede durmadan hava atıp tutardım.neler çekti kim bilir zavallı. sonunda uçmaya alışmış olacak ki, 3. kat balkonundaki kutusundan aşağı atlayıvermiş. sonra onu bahçede yan apartmandaki komşular bulup bakmaya başladı. *
civcivi haftada 2 yıkardım. hayvan hayvanlığından çıktı insana benzedi... birde alıştı yıkanmaya, ben yıkarken ayaklarını falan kaldırıyordu eblek eblek "yıka aq ohh" der gibi bakıyordu.
çocukluğumun en kötü anılarından birini hatırlatır. bir zamanlar renkli civcivler vardı hani şu boyalı olanlardan. bizde bahçemiz var ne de olsa deyip her renkten bir tane almıştık da sonra misafirliğe gelen akrabalardan biri yeşil renkte olanı çimlerin üstünde farkedemeyince o hazin tablo gerçekleşti ve civciv oracıkta can verdi. benim civciv maceramda kanlı bir şekilde son buldu.
pazardan almıştık. kuzenimle iddiaya girmiştik. ben demiştim civcivler uçamaz diye inanmadı salak. herneyse attık camdan biz civcivleri. öldüler. tabi o aralar 4yaşındaydık. (bkz: zaman ne çabuk geçiyor anne)
balkonda kutu içinde unutmam sonucu ya intihar ettiler ya da yem oldular. hala bilemiyorum onlara ne oldu ama tek bildiğim 1hafta boyunca evi birbirine katmış olmam ve 5-6 yaşlarında depresyona girmem..
