Çocuğu rujumu yerken gördüğüm an:
Ben: Napıyosun gerizekalı bırak rujumu o şeker değil.
Çocuk:(Ağlamaya başlar)
Ben:Dur bitmiş eyelinerim var onu veriyim sana.
Çocuk: (Ağlamaya başlar, eyelinerin bitmiş olduğunu anlar.)
Ben:Al be zırlama yeter.
lise yıllarımda, ziyaretimize gelen ailenin küçük çocuğu sıkılmasın diye, oyun konsolunda, o zaman da efsane olan medal of honor oyununu açmıştım. malum olduğu üzere oldukça eğlendi bu küçük adam. ve sonrasında bana şöyle birşey söyledi:
- abi, bende bir huy var. ben birşeyi beğeneyim, onu istiyorum. öyle bir huy işte...
belli ki oyunu çok sevmişti. ve belli ki huyu da böyleceydi. o oyun benim için de eğlence vesilesi olduğuna o yaşlarda, böylesine acayip bir cümle kuran, büyümüş de küçülmüş çocuğa oyun cd'sini vermemiştim. bundan dolayı sonralarda çok pişmanlık hissettim. ey çocuk, hala huyun çıkmadıysa, gel ne istiyorsan vereyim.
- gel hadi bilgisayarda maç oynayalım.
- ama abi ben sana çok gol atarım.
- atamazsın ben çok iyi oynarım.
- atarım.
-kaç tane atarsın ?
- on yüzbin tane atarım ağlayan kaleci olursun.
-?!?!?!
diyalog değil ama şahit olduğum olaydır...kuzenimin 3 yaşındaki çocuğu yazlıkta bi baklava parçasını koydu yere. karıncalar toplandı üstüne anında yüzlerce. çocuk aldı eline raid abandı karınclara amk.3 yaşında lan. kesin polis olacak piç.
