devamlı gıcık eden amcanın yeni manitasının yanında eski karısının muhabbetini açıp kenara çekilmek.
babanın türkçe konuşan bir arkadaşı hakkında "o iranlı" demesi sonrasında, babanın kendini yemeye çalıştığını düşünmek; ve aklınca adamın iranlı olup olmadığını test etme amaçlı iranlı adamın yanında iran ve iranlılar hakkında nefret söylemi yapmak. **
sabah saatinde bir konu yüzünden kızılan babaanneye ve ablasına öğlen yemeğine kadar yüzlerine gülüp içten içe kin beslemek, öğlen yemeği sofrasını binbir emekle hazırladıktan sonra masanın altındaki ayağı çekip tüm sofrayı yere yığmak. sonra kaçıp, intikam duygusu ile içten içe zevk duymak.
sırf dersi bölmek için öğretmene, "öğretmenim, batman denen şehir betmen olarak mı okunur?" diye sorup sınıfın gülmesi ile ciddiyet ortamını sonlandırıp, dersin kaynamasını sağlamak.
beden eğitimi için soyunma odasında iken en yakın arkadaşın donunu indirip, kapıp, kaçmak. sonra çükü sallanan ve "kilodumu verrr" diye ağlayan arkadaş tarafından tüm okul bahçesinde kovalanmak ve bundan aşırı haz duymak.
muhabbet kuşunu kafesinden zorla alıp mutfak dolabına koymak, kuşu orda bi süre bıraktıktan sonra alıp kalp atışlarını dinlemek. kuşun artık kafayı yiyecek hale gelmesi. *
sineklerin kanatlarını koparıp evcil hayvan niyetine beslemek.
minik minik kestiğim kağıt parçalarını sulu boyayla maviye yeşile boyar arkadaşlarıma gözleriniz mavi olsun, yeşil olsun çok güzel kız olun diye o kağıt parçalarını yedirirdim, hepsine de tek tek tembihlerdim kimseye söylemeyin diye. işin ilginç yanı yeşil kağıtlardan yiyen kahverengi gözlü arkadaşımın şimdi baya baya ela gözlü olması..
ilkokulda arkadaşlarla şakalaşırken bilhassa ortaokullu ablaların olduğu taraflarda şakalaşmaya özen gösterirdim. şakalaştığım arkadaşı o tarafa doğru çekerdim. sonra bi itekleşme anında arkadaşın iteklemesi sonucu ortaokullu ablaların kucaklarına doğru pike yapardım.
çok zevkliydi "şerefsizim".
bi de küçükken bi tatlıymışım ki sormayın. popolarına doğru pike yaptığım ablalar döner şöyle bi bakar, yanağıma öpücük bile kondururlardı kimi zaman.
elde bıçak mahallenin çocuklarını kovalamak sonradan aileleri çocuklarını 2 hafta dışarı bırakmamışlardı.
olay zamanı:14:30 civarı
olay kahramanının yaşı:9
olay tarihi:1997
olay sonrası tutanak:ölü ya da yaralı yok psikolojisi yıpranmış çocuklar mevcut
Evet... yıllardan 93 Ben bakkaldan aldığım bir meyveli sodayı 10 dakika içerisinde bitirmişim. Kalan cam şişe ile bir patlayıcı yapmak istedim.
Eve gizli gizli girip şişenin içerisine kolonya ve plastik koyarım. Sonrada yanıma çakmak alırm. Ama nasıl yakacağım diye düşünürüm ve bir çapıt parçasını şişesinin ağzına tıkarım.
Sonra boş bir bahçe bulurum. Çapıt parçasını yakarım ve bahçeye atarım. Şişe kırılmaz. Ayrıca çimenler yanmazda. Fakat çapıt parçası yanar ve otların hemen yanındadır. 10 dakika sonra olay mahaline geldiğimde komşulardan biri yangını söndürmüştü. Kimin yaptığın bilmiyormuş. Ama bahçenin göz ardı edilmeyecek kısmı yanmış.
Tabi sonra gittim ben oradan. Polis falan gelmedi çok şükür. itfaiye'de gelmemiş. Adam kova kova su ve bahçe hortumu ile söndürmüş yangını.
deli bi bakkal vardı mahallede, kızdırırdık adamı. neler yapmadık ki zavallıya. şimdilerde ölüm döşşeğindeymiş, allah yardımcısı olsun.
gittim bi gün bunun yanına, musa amca, ellibinlira geçiyor mu dedim. o zamanlar kocaman ellibinliralar var, madeni... geçiyor dedi. peki dedim boşluk kalıyor mu musa amca? beni sanırım 2 3 saat boyunca kovaladı. çok sinirlenmişti bana, ramazana yakındı.
hiç gitmedim tabi dükkanına.
ilk terafi akşamı camiye gittim, namaz bitti baktım kapıda musa amca, çıkmıyor dışarı, caminin camlarına baktım demirli, mecbur yürüdüm kapıya. gel dedi, artık ellibinlira geçmiyor, tedaülden kalktı...
kuzenle birlikte evin terasındaki saksılardan toprak topları yapılır. ele bir lazer alınır, (gece olsa iyi olur) kurban seçilir ve lazerle dikkati çekilir. siz lazeri sağa sola oynatıp kurbanı mal ederken, kuzen toprak-çamur toplarını bir bir kurbana fırlatır, yetmediyse kafasına bir de patates fırlatır. kızmak için apartmana yaklaşınca da sürahiyle tepesinden su boşaltılır, ve gece bunu 2-3 kurbana daha uygulayarak sonlandırılır.. sabah mümkünse erkenden çıkılır evden oyun oynama bahasiyle, anne uyanmadan. muhtemelen itinayla kafanızı kırar sizi buldugu ilk yerde. ama güzel gelirdi o zamanlar. çok eğlenirdik.. *
böcekleri bir kavanoza kapatmak, kavanozun kapağını açıp en yukarıya kadar tırmanmalarını beklemek ve kapağı kapatıp yaşadıkları hayal kırıklığını izlemek.
babamın bana öğrettiği kendimi savunma taktiklerinden biri olan burun üstüne yumruk atmayı sırf denemek, tecrübe sahibi olmak için suçsuz bir çocuğun üstünde denemek.. gerçekten üzülüyorum vicdan azabı çekiyorumm affet beni arkadaşım çocuktum..
yasitlarimi da benden kucuk olanlari da cok dovdum lan, sokaga cikartmaz edecek kadar cok doverdim, kendimi kotu hissettim simdi, keske beni de bolca doven olsaydi. hayir bi de cocuklari oyunlara dahil etmezdim, biz oynarken ordan masum masum bakarlardi, allah beni kahretmesin ya, icim sizladi valla. kotu bir adamdim cocuklugumda bile.
Yaptığım şeyden ötürü hala vicdan azabı çeksem de tam bir şerefsizlik örneğiydi. Yaş 5-6 civarları, lojmanda alt kat komşumuzun kardeşimle yaşıt küçük bir oğlu var. Çocuk, çocuk değil tam bir tosun tombalak. Ne versen yiyor, hatta dünyaları yiyor zannediyorum ki olay gerçekleştiğinde 1-2 yaşlarındaydı bu velet. Neyse ben de baba aşığı klasik kız çocuklarından, bir tek beni sevsin istiyorum, en çok beni. Babamı bir başkasıyla paylaşmaya şu gün olsun tahammülüm yok. Birine sevgi gösterisinde bulunsa kıl olurum o kişiye. O zamanlar tabii babamla çokça vakit geçirmemden ötürü çok daha fazla bu hissiyat. Neyse bu çocuk ve ailesi bize akşam misafirliğine geldi. Babam o zamanlar yeni edindiği kameraya pek hevesli her gelen misafiri kayda almakla meşgul. O gün de aynı şeyleri yapıyor ve sürekli bu çocuğu çekiyor, çünkü çocuk çok sempatik. Bak sen olaya sempatiklikten ve tatlılıktan ölecek bir kızı dururken başka bir çocuğu çekiyor, olacak iş değil! Kamera onları çekerken elimle engellemeler, zırt pırt önüne atlamalar falan saçma hareketler içerisindeyim. Nihayet babam o çocukla ilgilenmeyi bırakıp, prensesim diyerek beni çekmeye başlıyor tabii ben mutluluktan ölüyorum ta ki o ufaklık elinde o kağıt parçası ile gelene dek! Hayatım boyunca sürekli bir şeyleri biriktirme heveslisi olan bendeniz o zamanlar kaset içlerinden çıkan şarkı sözlerinin yazdığı o katlanır kağıtları biriktiriyorum. Eve yeni gelen her kasetin kağıdı bende. Ve o çocuk elinde o kağıtlardan biri ile üstelik onu yırtarak bana doğru yaklaşıyor, yeni yeni yürümeye başlayan bu çocuk öyle komik yürüyor ki salonda herkes gülüyor babam tabii ki onu çekmeye başlıyor. Hırsımdan kuduruyorum, babamın ilgisini kaybettiğime mi yanayım o kağıtları yırtıyor olmasına mı? Koşarak elindekileri topluyorum ve tabii ki ağlamaya başlıyorum ama nasıl ağlıyorum babam elinde kamera bin bir iltifat yanıma yaklaşıyor beni çekiyor susturmaya çalışıyor falan nafile. Neyse zar zor susuyorum. Ama intikamımı almam gerek bir şekilde. Annem pasta servisine başlıyor, babam kamerayı bir süreliğine bırakıyor, ortalıktan el ayak çekilmişken çocuğu buzdolabının yanına çekip dolaptan aldığım bir şişe tentürdiyot veya oksijenli suydu tam hatırlamıyorum içirdim ve bunu yaparken baya baya sabah kalktığımızda öleceğini düşünerek bunu hayal ederek yaptım. Şu an düşündüğümde eğer gerçekten bir şey olsaydı vicdan azabından öleceğimi düşünüyorum ama o gün onları içtikten sonra nasıl bir şey olmadı hiç bilmiyorum, çocuk o bir şişenin üzerine dünyanın pastasını yedi. Gece kusmamış bile! içirdiğim şeyin ilaç türevli olduğundan çok emindim ama nasıl olduğunu anlamasam da iyi ki bir şey olmamış. Bir babamı bir de eski sevgilimi böylesi korkunç ve hatta ölümcül kıskandım şimdiye dek. Çocukluğuna inmek lazım cümlesini nerede duysam ürperirim hala.
Derede yakaladığımız kurbağaların dübürüne saman çöpü sokarak şişirip bu kurbağayı dereye geri bırakırdım. Bu kurbağa ne batabilir ne çıkabilirdi zavallım hücüm bot gibi dört ayağıda dört bi yanda derede süzülür giderdi. Ya da bu kurbağayı ip atlayan kızların tam ortasına düşecek şekilde havaya doğru fırlatırdım düşen kurbağa parça tesirli bomba gibi patlardı. Ulan çok günaha girmişim ya. Ben şerefsizin amuda kalkanıydım.
