hazırlığa giderken öğle tenefüslerinde 3 kız arkadasla beraber telefon kulubesinden rastgele numaralar cevirip birilerini işletmek. bi süre sonra jetona para vermekten sıkılıp ucretsiz olan 155*i işletmeye baslamak.bir gün yine aynı sekilde polisi isletirken polisin lafı uzattııkca uzatması bu durumdan kıllanmak ama devam etmek. o sırada etrafı polislerin basması. karsılarında 4 tane 12 yasında kız cocuğu gorup sasırmaları.sonra kızları*ekip otosuna atıp karakola goturmeleri.ekip otosunda giderken montları ustumuze kapatıp ağlıyo numarası yaparken aslında gulmek.karakolda bize konusmaları dinletmeleri ve bisürü nasihat vermeleri. o konusmaları dinlerken dayanamayıp gülmek.annemizin babamızın adını telefon numaralarımızı istemeleri ve sınıftan uyuz olduğumuz kisilerin annelerinin babalarının adını vermek.adını verdiğimiz kisilerden birinin babasının komiserin arkadası cıkması. ben babanla konusurum demesi. en sonunda bizi bırakmaları ve eve gidicek paramız yok diyip kendimizi eve bıraktırmak. ertesi gün komiserin kızın babasını araması.babasının kızına bağırması.kızın hicbiseyden haberi olmadığı için sınıfta bunu anlatması.daha da cok gulmek.butun bu olanlara rağmen hala akıllanmayıp bu sefer de itfaiyeyi isletmek.
küçük kız kardeşin bayramda topladığı gri paraları(100 lira), bendeki pembe paralarla(20 lira) sadece renginden dolayı değiştirmeyi teklif etmek. kızlar pembe severler.
Buzluktan çıkardığımız buz kalıplarını bir kaba doldurur oturduğumuz 1. Kattan kardesimle beraber sokaktan gelen geçene buz atardık. Sonra hemen egilirdik kimse görmesin diye. Yine bir gün böyle atıyoruz millete buzlari, atmamizla beraber bir çocuk ağlaması geldi. Biz hemen eğildik tabi. Sonra bir kadın bahçeden bağırmaya başladı. Abartısız 15 dakika bağırdı. Sonra çocuğu susunca gitti. O gün o kadar üzüldük ki kardeşimle çocuk için. Bir daha da hiç yapmadik zaten.
yoktur. kendimi bildim bileli diğerleri oynamak istiyor diye topu getiren, oynattırsalar bile en fazla kalede duran ve arada bir de defansta oynan bendim. bir çocuk ağlayınca ona bakıp içi sızlayan, acaba nasıl yardım edebilirim diye düşünen de bendim. bir çocuğu kendim bir türlü acıtmayı ve ağlatmayı başardıysam, sen de bende yap diyen bendim. eğer birisi gerçekten sabrımı zorlamışsa kendi anneme değil, onun annesine giden de bendim. halen öyledir. yaşım 18, milletin hammallığını yapan, git kapıyı kapat, git şurdan bi şunu getir denen de benim.
3 arkadaş ile birlikte hedef seçilmiş herhangi bir apartmana 8 torpil birleştirilmesinden oluşmuş "bomba" atmıştık peşimize bir abi düştü ben yalın ayak bir köşeye kaçıp saklandım o ikiside başka köşeye abi beni buldu ama (babamın arkadaşı imiş o yizden bunu benim yapmış olduğuma inanmamış)
abi - apartmana 3 piç beraber torpil atmış gördün mü onları sen ?
ben - (yalın ayak şekikde) ikisi o köşeye kaçtı diğerini görmedim abi.
abi - tamam ben onlarla ilgilenirim sağol.
sonuç : o abi ikisinin ağzına sıçtı ve o üçüncüyü (aslında beni) uzun bir süre aradı. yaşasın piçlik.
tamirci çırağının önünden geçerken eteğini kıvıran ve o kıllı bacaklarını tamircilere gösterip seksi olduğunu sanan, henüz ergen olan ama bana göre abla olan ayşe ablayı, annesine şikayet etmek.
