her şeyin güzel oldugu ve olacağı yanılgısı. pamuk şekerden olan bulutlar.. annenin, babanın, kardeşin sonsuza kadar seninle olacağı.. dünyanın keyifle dans ederek dönmesi.. kuşların pencereye seninle konuşmak ve sevmek için konması...
filmlerde ölenlerin gerçekten öldüğünü sanıyordum. hatta ceşitli filmlerde ölen aktörler için "adama bak ne kadar fedakar, çoluk çocuguna para kalsın diye gönüllü olarak ölmeyi kabul etmiş" diye bakıyordum.
Şimdiye kadar hiç kimsenin aynı şeyi düşündüğünü duymadım.
Ben zencilerin vücutlarının kendiliğinden çikolata kaplamalı olduğunu sanıyordum. Bana göre acıktıkça parmaklarını emip karınlarını çikolatayla doyurabiliyorlardı. Gerçeği öğrendim fakat hala zenci birini görsem canım çikolata çeker.
Portakalın yavrusunu, mandalina, kaplanın kocasını ise aslan sanmak.
Haa bir de, devletin parası yok lafını duyunca şok geçirirdim.
Yaaa ne demek parası yok, eee bassınlar, hatta çok bassınlar, hepimize dağıtsınlar!
Gerçi bu eblehliği, eşşeek kadar olmuş insanlar da yapıyor, bence bu sayılmaz!
